Ύπνε μου φύγε γλυκοχαράζει, η πούλια σβήνει κι ο αυγερινός
Φύγε ν’ ανοίξει τα βλέφαρά της, να λάμψει ο κόσμος κι ο ουρανός
Μια τέτοια χάρη ώ ύπνε πλάνε, άλλος δεν έχει μονάχα εσύ
Όλη τη νύχτα τη νανουρίζεις, στην αγκαλιά σου τηνε κρατείς
Μα σαν χαράζει, φύγε ν’ ανοίξει τα δυο της μάτια τα λαμπερά
Μια καλημέρα να ψιθυρίσουν τα δυο της χείλη τα φλο γε ρά
Με το δικό της ξύπνημα θ’ ανθίσουν τα λουλούδια
και τα πουλάκια στα κλαδιά θα ψάλλουνε τραγούδια
και γω που πάντοτ’ άγρυπνος…
κάθε νυχτιά γυρίζω ….., ξύπνα τη λίγο να τη δω…..
το βράδυ στη χαρίζω.
(Παραδοσιακό τραγούδι νανούρισμα τση Ζακύνθου)
