Ψηλά είν’ τα παράθυρα σ’
συρμένα τα περτέδες
‘κι ξέρω ακόμα αν κάθεσαι
‘κι ξέρω αν εκοιμέθες
Απ’ αδά ‘ς τ’ εσέτερα
πουλί μ’ μακρά πα ‘κι εν-ι
μήλον να σύρω έρ’ται
κυδών παραδιαβαίν’-ι
Όλιον θέλτ’ς να παίρτ’ς φιστάν
και σ’ οσπίτ’ ‘κι έχομεν ταν
παπούτσια τακουνλία
με τ’ εύκαιρον κοιλία – ποδεδίζω σε
