Ήμουν μικρό κι ανήλικο
δεν ήξερα απ’ αγάπη
όταν βαθιά μ’ αγκύλωσε
του έρωτα τ’ αγκάθι
Τώρα που `μαι του καιρού μου
θα `χω συνεχώς το νου μου,
θα `χω συνεχώς το νου μου
τώρα που `μαι του καιρού μου
Έπρεπε να `μουν μάστορας
έπρεπε να γνωρίζω
τα κόλπα και τις μαστοριές
κι ύστερα ν’ αγαπήσω
Τώρα που `μαι του καιρού μου
θα `χω συνεχώς το νου μου,
θα `χω συνεχώς το νου μου
τώρα που `μαι του καιρού μου
Έχ’ η αγάπη βάσανα,
πίκρες, καημοί και πάθη
μα τη δική μου ήθελα
κανείς να μη τη μάθει
Τώρα που `μαι του καιρού μου
θα `χω συνεχώς το νου μου,
θα `χω συνεχώς το νου μου
τώρα που `μαι του καιρού μου
