ΤΟ ΓΕΡΓΑΝΙ Μ’ ‘ΊΝΕΣΑΙ
Αν θ’ εβρίκ’ς το βοτάνιν ντο λαρών’ το καρδόπο μ’,
τη στράταν έπαρ’ κ’ έλα, έμπα απές ‘ς σ’ εγκαλιόπο μ’.
Αν τα χειλόπα μ’ γελούν εσέν’ όντες θα τερούν,
δώμ’ α’ ασ’ σην ψή σ’ το μέλ’, εσέν’ το καρδόπο μ’ θέλ’.
Αν θα καντουρεύ’νε σε, τ’ ομμάτια μ’ αν καίγ’νε σε,
φίλ’ με νύχταν μεσημέρ’, χειμωγκόν και καλοκαίρ’.
Αν θ’ εμπαίντ’ς και ‘ς σην οτά μ’, γουρπάν ‘ς σην σεβντά σ’ γουρπάν,
τα χέρια μ’ ‘κ’ αφήν’νε σε, το γεργάνι μ’ ‘ίνεσαι.
Μετάφραση:
ΤΟ ΣΚΕΠΑΣΜΑ ΜΟΥ ΓΙΝΕΣΑΙ
Αν θα βρεις το βοτάνι που γιατρεύει την καρδούλα μου,
πάρε τον δρόμο κι έλα, μπες μέσα στην αγκαλιά μου.
Αν τα χείλη μου γελούν, εσένα όταν κοιτούν,
δώσε μου το μέλι από την ψυχή σου, η καρδούλα μου εσένα θέλει.
Αν σε ξεγελάσουν, τα μάτια μου αν σε κάψουν,
φίλα με νύχτα και μεσημέρι, άνοιξη και καλοκαίρι.
Αν θα μπεις στο δωμάτιο μου, να χαρώ τον έρωτά σου,
τα χέρια μου δεν σε αφήνουν, το σκέπασμά μου γίνεσαι.
