Ο πετεινόν κακανίζ’
Η κοσάρα παίρ’ εκεί
Εχ και πάγω σον παρχάρ
Τη σεβντά μ’ φέρεν εκεί
Το τυφέκι μ’ έσυρα
Εποίκεν τούμπα- τούμπα
Η σεβντά μ’ εμόρφυνεν
Έντον άμον ζουμπά
Σον παρχάρ’ εχ και θα πας
Λύουμαι ασην σεβντά σ’
Τον Θεό σ’ αν αγαπάς
Ντο είναι ατά ντ’ ευτάς:
Άντα τραγωδείς εσύ
Ούλοι πα τερούν εσέ
Εσέν τα παληκάρια
Ούλια αγαπούν εσέ
