Στη Σμύρνη μες στην Aρμενιά έχω κι εγώ κι ορίζω
ένα κλωνί βασιλικό νερό να ποτίζω.
Την καρδιά μ’ έχεις καμένη και δε με πονείς
λυπήσου με και πάψε να με βασανείς.
Δεν ημπορώ τα μάτια μου ψηλά να τα σηκώσω
και της καμένης μου καρδιάς παρηγοριά να δώσω.
Θέλεις να πεθάνω, να με φάει η μαύρη γης
άλλαξε τη γνώμη σ’ κι άρχισε να με πονείς
