“Σι δυο βουνά -το Ελινάκι* μου- σι δυο βουνά ανάμεσα κλήμα ήταν φυτεμένο- το Ελινάκι μου κλήμα ήταν φυτεμένο- να ζεις πουλάκι μου Κάμνει σταφύλ’ -το Ελινάκι μου- κάμνει σταφύλι ροζακί κι του κρασί τ’ μιλάτου- το Ελινάκι μου κι του κρασί τ’ μιλάτου- να ζεις πουλάκι μου Κι όσες μανού -το Ελινάκι μου- κι όσες μανούλες κι αν το πίν’ καμιά πιδί δεν κάνει- το Ελινάκι μου καμιά πιδί δεν κάνει- να ζεις πουλάκι μου Ας του ‘χει πιει -το Ελινάκι μου- ας του ‘χει πιει κι η μάνα μου προυτού ‘χει κάνει κι ‘μένα- το Ελινάκι μου προυτού ‘χει κάνει κι ‘μένα- να ζεις πουλάκι μου”
*Ελινάκι = Ελενάκι, με την χαρακτηριστική θρακιώτικη προφορά
