Λέγ’ νε τ’ ομμάτια σ’ έμορφα,
Τον κόσμον ‘κ’ εχωρούνε,
Άμα εμέν αν ορωτούν,
‘κι εξέρ’νε να τερούνε
Αν ερωτάς θα λέγω σε
Γιατί είμαι χολιασμένος
Ποτάμια τρέχ’νε εμπροστά μ’
Κ’ εγώ είμαι διψασμένος
Ποτάμια τρέχ’νε εμπροστά μ’
Κ’ εγώ είμαι διψασμένος
Αν έξερναν θα έλεπαν
Πως καίουμαι σο γιάνι σ’
Κ’ εσύ χαπέρ’ ‘κι παίρ’ς ατό,
Να γίνουμαι γουρπάνι σ’
Αν ερωτάς θα λέγω σε
Γιατί είμαι χολιασμένος
Ποτάμια τρέχ’νε εμπροστά μ’
Κ’ εγώ είμαι διψασμένος
Ποτάμια τρέχ’νε εμπροστά μ’
Κ’ εγώ είμαι διψασμένος
Λάσκουμαι άμον παλαλός
Κι άμον σασουρεμένος
Κι οι φίλ’ πυκνορωτούνε με
Γιαμ’ είμαι χολιασμένος
Αν ερωτάς θα λέγω σε
Γιατί είμαι χολιασμένος
Ποτάμια τρέχ’νε εμπροστά μ’
Κ’ εγώ είμαι διψασμένος
Ποτάμια τρέχ’νε εμπροστά μ’
Κ’ εγώ είμαι διψασμένος
