ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΗΡ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΙΚΙΔΗΣ (ΠΑΠΑ-ΝΙΚΙΔΗΣ)

Ο κύκλος συνεντεύξεων του Παρατηρητή της Παράδοσης συνεχίζεται, αυτή τη φορά με έναν άνθρωπο πολύ ιδιαίτερο πολύ αγαπητό. Δυστυχώς δεν απέκτησε τη φήμη που του άξιζε. Όσοι τον άκουσαν, όσοι τον γνώρισαν από κοντά, όσοι είχαν την τύχη να τον έχουν δάσκαλο τον αγάπησαν και κατάλαβαν ότι είναι ένα διαμάντι καλά κρυμμένο. Ένας από τους ανθρώπους που φαίνεται πως σόκαρε την κοινωνία του Έβρου καθώς από μουσικός, τραγουδιστής και δεξιοτέχνης στο ούτι, έγινε Ιερέας, πράγμα το οποίο οι συνάδελφοί του δεν το άφησαν ασχολίαστο και του «έβγαλαν» (έγραψαν) τραγούδι. Το μάθατε τι έγινε στ΄ Αμπελάκια το χωριό Παναγιώτς παπάδεψε (έγινε παπάς). Με μεγάλη μας χαρά σας καλωσορίζουμε σε ένα ακόμα κεφάλαιο του «Ποιος είναι ο… πατέρας Παναγιώτης Νικίδης».

(Πατήστε εδώ για να δείτε το βιογραφικό του)

            1.         Από πότε ξεκίνησε η ενεργή ενασχόληση σας με την παράδοση;

            Από μικρός, από παιδί, από την μητέρα μου που τραγουδούσε, φαίνεται από εκεί πήρα τη φωνή, αλλά είχα και ένα άλλο χάρισμα να γράφω και στίχους, πχ για δυστυχήματα όπως για το Σουφλί, για την Στέρνα κλπ. Όπως επίσης έγραψα και το «Τρεις αδελφούλες ήτανε» για τις τρείς κόρες μου. Όταν μεγάλωσα πήγαινα και έπαιζα σε γάμους σε πανηγύρια, έγραφα και δικά μου τραγούδια τα οποία έμειναν. Το επεξεργαζόμουν ένα τραγούδι και την άλλη μέρα το είχα έτοιμο. Μετά έγινα Ιερέας και για μερικά χρόνια δεν έπιασα ούτε όργανο ούτε τραγούδι. Κάποια στιγμή με πρότειναν στην Δόμνα Σαμίου «Να αυτός ξέρει πολλά τραγούδια» της είπαν. Εκείνη με προώθησε και έβγαλα και τους δίσκους. Αλλά δεν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες  για να συνεχίσω. Με κατηγορούσαν που έπαιζα μουσική, ότι σκανδαλίζω τους πιστούς, παρόλο που δεν έπαιζα πια σε γάμους, ούτε σε πανηγύρια.

            2.         Οι συγχωριανοί σας, οι πιστοί τους χωριού δυσαρεστήθηκαν που παίζατε μουσική;

            Όχι, οι πιστοί μη σου πω ότι χάρηκαν κιόλας, κάποιοι άλλοι ίσως από κακία από ζήλεια με κατηγορούσαν στον Δεσπότη, μάλιστα με κάλεσε μια μέρα, αλλά μου είπε μπροστά σε αυτούς που με κατηγορούσαν «Εγώ χαίρομαι που παίζεις ούτι καλά κάνεις».

            3.         Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον Γιώργο Μπουρμά;

            Πολύ καλή. Ο Μπουρμάς ήταν ο καλύτερος, είχε πολύ τέχνη αυτός ο άνθρωπος, αυτά που μπορούσε να παίξει οι άλλοι δεν μπορούσαν να τα παίξουν. Πολλές φορές με ρώταγε «Εγώ έχω τελειώσει ωδεία και παίζω, αλλά εσύ χωρίς ωδεία  χωρίς τίποτα…. πως μπορείς και παίζεις αυτές τις εισαγωγές». Μια φορά θυμάμαι θέλαμε να βγάλουμε μια εισαγωγή για το τραγούδι «Ανάθεμα τον που θα πει τα αδέρφια δεν πονιούνται», τους στίχους τους βρήκα από ένα βιβλίο, δεν τους έγραψα εγώ. Του λέω «Μα έχεις ένα ωραίο σόλο ζωναράδικο, που θα του ταίριαζε», αλλά εκείνη τη στιγμή κολλήσαμε και οι δύο και δεν μπορούσα ούτε εγώ να θυμηθώ πως ακριβώς πήγαινε και βέβαια ούτε αυτός δεν μπορούσε να καταλάβει ποιο κομμάτι εννοούσα. Αργότερα όταν το θυμήθηκα, αφού το μουρμούριζα συνέχεια για να μην το ξεχάσω, οδηγούσα και μουρμούριζα, οδηγούσα και μουρμούριζα, μέχρι να τον βρω να του το θυμίσω, η αντίδραση του ήταν «Ε δεν παίζεσαι πια». Ήμασταν και κουμπάροι και ήμασταν πολύ ενωμένοι.

            4.         Το «Ανάθεμα τον που θα πει χορεύεται Ντρίστα, παλιά πώς χορεύονταν;

            Υπήρχε μια άλλη μουσική, δεν θυμάμαι πως πήγαινε, αλλα θυμάμαι ότι είχε άλλο μέτρημα, δεν ήταν ζωναράδικο.

(Τονίζεται για τους αναγνώστες ότι το «Ανάθεμα τον που θα πει» έχει ρυθμό 6/8 όπως τα ζωναράδικά αλλά χορεύεται Ντρίστα)

            5.         Το τραγούδι «Παναγιώτς παπάδεψε» που γράφτηκε για σας, σας ενόχλησε;

            Όχι, αφού δεν λέει κάτι κακό, ισα ισα μάλλον με διαφήμισε. Μια φορά μου ζήτησαν να το παίξω χωρίς να ξέρουν ότι γράφτηκε για μένα. Εγώ τους το έκανα το χατίρι, δεν είχα πρόβλημα.

            6.         Τι θα συμβουλεύατε κάποιον που ξεκινάει τώρα την ενασχόληση του με την παράδοση.

            Τα πάντα είναι η αγάπη, αν κάποιος αγαπάει και έχει μεράκι θα πετύχει. Βυζαντινή μουσική που έμαθα, την έμαθα γιατί την αγαπούσα, μεγάλωσα με την μουσική. Έτσι κάποιος αν το αγαπάει θα πετύχει.

            7.         Πώς σας φαίνονται οι νεότεροι μουσικοί;

            Υπάρχουν πολλά αξιόλογα παιδιά, ο Παπαναστασίου όπως και ο Κατσουλίδης και ο Ζαπάρτας είναι εκπληκτικοί. Τους καμαρώνω. Και γκαιντατζήδες έχουν βγει πολύ καλοί. Το αγαπάνε και πάνε πολύ καλά. Τελειώνοντας θα ήθελα να πώ και ένα παράπονο που έχω, σε εκπομπές όπως π.χ. το Αλάτι της Γης, όταν ρωτάνε τον Αϊοδονίδη ποιος άλλος ασχολείται με την παράδοση; δεν με αναφέρει καθόλου.

Εκ της ομάδας συντακτών του Παρατηρητή της Παράδοσης ευχαριστούμε θερμά τον πατέρα Παναγιώτη Νικίδη που μας παραχώρησε την συνέντευξη. Θα θέλαμε να τονίσουμε ότι πιστεύουμε πως  παπά- Νικίδης (έτσι τον ξέρουμε εμείς) αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της Θρακιώτικης παράδοσης. Έτσι λοιπόν, η συγκίνηση ήταν πολύ μεγάλη όταν δέχτηκε να συνομιλήσουμε και να μας παραχωρήσει την παραπάνω συνέντευξη. Η συνομιλία που είχαμε ήταν ιδιαίτερα ζεστή καθώς δεν έχεις συχνά την ευκαιρία να συνομιλείς με ένα κομμάτι της Ελληνικής παράδοσης. Τα κυριότερα σημεία της συζήτησης  αναγράφονται στο παραπάνω κείμενο και πιστεύουμε ότι οι φίλοι της σελίδας μας θα το εκτιμήσουν. Ευχόμαστε ο Θεός να του δίνει, υγεία, υπομονή, επιμονή, δύναμη στον ίδιο και στην οικογένεια του.