ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΟΔΩΡΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Συνεχίζουμε την ενότητα των συνεντεύξεων με έναν εξαιρετικό μουσικό που αγάπησε την παράδοση από την παιδική του ηλικία. Σας καλωσορίζουμε σε ένα ακόμα κεφάλαιο με τίτλο “ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΟΔΩΡΗΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ”.

Κάποιες ερωτήσεις για να σας γνωρίσουμε καλύτερα

1. Σε ποια χώρα θα θέλατε να ταξιδέψετε;

Έχω ταξιδέψει σε πάρα πολλές χώρες… νομίζω ότι είμαι καλυμμένος σ αυτόν τον τομέα.

2. Αν μπορούσατε, τι θα αλλάζατε στην Ελλάδα;

Εκείνο που με ενοχλεί από πολύ μικρό σ αυτήν τη χώρα είναι η καταστροφική πελατειακή σχέση που έχουν οι πολίτες με την πολιτική εξουσία… αυτό πιστεύω είναι από τα σημαντικότερα προβλήματα που δημιουργεί γενικότερες παθογένειες επηρεάζοντας αρνητικά και την τέχνη σε μεγάλο βαθμό… θέλω να πω δηλαδή ότι ένας πραγματικά ελεύθερος καλλιτέχνης δεν μπορεί να λειτουργήσει να εξελιχθεί και να αναγνωριστεί ποτέ με υγιή τρόπο σε ένα τέτοιο “τοξικό” περιβάλλον όπου στην ουσία δεν παίζουν κανέναν (η σχεδόν κανένα) ρόλο οι αξίες…αυτές που έχουμε καθορίσει σαν πνευματικά όντα…οι πραγματικές αξίες….

3. Εκτός από την παράδοση με τι άλλο ασχολείστε; Έχετε κάποιο χόμπι ή κάνετε κάποιο άθλημα;

Ασχολούμαι αποκλειστικά με την μουσική σε αυτή κυρίως την μορφή από πολύ μικρός… από την ηλικία των 14 χρόνων προσπαθώ να αναπτύξω το αισθητήριο μου επάνω σε αυτήν την τέχνη με έναν δικό μου αυτόνομο θα έλεγα τρόπο. Αφουγκράζομαι και ταυτοποιώ τις οποίες τάσεις δημιουργούνται συνεχώς μετά την αστικοποίηση της παραδοσιακής-δημοτικής μουσικής, που έχει σαν αποτέλεσμα την σταδιακή απώλεια των “τοπικών χρωμάτων” και την δημιουργία καινούργιων… μπορώ να πω εν ολίγοις ότι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου πλέον μπορούμε να μιλάμε για μια καινούργια μουσική “φόρμα” που εγώ την ονομάζω “αστική παραδοσιακή μουσική”. Όλα αυτές οι αλλαγές με επηρεάζουν ποικιλοτρόπως και προσπαθώ μέσα μου να συγκεράσω το χθες με το σήμερα αλλά και το πρακτέο με το ιδεατό… Αρέσκομαι πολύ να παρατηρώ σχολαστικά τα πάντα γύρω μου και να ψυχολογώ τους ανθρώπους. Αφιερώνω πολύ χρόνο στην σκέψη και στην αναζήτηση τρόπων πού θα με βελτιώσουν σαν ανθρώπινη οντότητα στο σύνολο της…

Σχετικά με την ενασχόληση σας με τα παραδοσιακά

4. Από πότε ξεκίνησε η ενεργή ενασχόληση σας με την παράδοση;

Η πρώτη μου ενασχόληση με την λεγόμενη παράδοση είναι όταν σε ηλικία περίπου 10 χρονών κατασκεύαζα φλογέρες μαθαίνοντας και παίζοντας παράλληλα μόνος μου…πολύ νωρίς ήρθε στην ζωή μου και το κλαρίνο

5. Τι σας οδήγησε να ασχοληθείτε με την παράδοση;

Νομίζω ότι υπάρχουν μέσα μας αισθητήρια που δεν έχουμε ανακαλύψει πως λειτουργούν και γιατί υπάρχουν… ένα τέτοιο αισθητήριο λοιπόν μου δημιούργησε την επιθυμία να ασχοληθώ με την μουσική που άκουγα από πολύ μικρός στην Ήπειρο σε όλες της τις μορφές, πολυφωνικά τραγούδια, ορχήστρες κτλπ…λίγο η φωνή της μάνας μου που τραγουδούσε…λίγο τα 78άρια και τα 45αρια του πατέρα μου με τράβηξαν σα μαγνήτης και με “αιχμαλώτισαν” σε αυτόν τον πλούσιο κόσμο…

6. Ποια από τις συνεργασίες που έχετε κάνει θεωρείτε ότι είναι ξεχωριστή; Ποια θεωρείται ότι ήταν πολύ ιδιαίτερη;

Δεν θεωρώ κάποια ιδιαίτερη η ξεχωριστή…πάντα ήμουν και είμαι αποστασιοποιημένος ως έναν βαθμό από τις συνεργασίες που συμμετέχω ως μουσικός…ειδικά σε αυτές που θα πρέπει να παίξω κάτι το οποίο μου επιβάλλεται η δεν είναι της αρεσκείας μου μόνο και μόνο για να πληρωθώ. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν έχω νοιώσει χαρά η ικανοποίηση με πολλές από αυτές… περισσότερο αληθινές και ουσιαστικές στιγμές έχω νιώσει με τους μόνιμους συνεργάτες μου όπου μέσα από όλες τις εκφάνσεις της μουσικής αυτής έχει πολλές φορές δημιουργηθεί το ανάλογο κλίμα, φέρνοντας την χαρά της δημιουργίας, της μέθεξης αλλά και της συγκίνησης. Επίσης η πλούσια προσωπική μου δισκογραφία με έχει “αποζημιώσει” με τον καλύτερο τρόπο προσφέροντας μου την δυνατότητα να οριοθετήσω το συναίσθημα και τον μουσικό μου “κόσμο”, “λειτουργώντας” τον και ορίζοντας τον όπως νομίζω εγώ..

7. Το κλαρίνο ουσιαστικά ήταν ένα ξένο όργανο το οποίο υιοθετήθηκε και αγαπήθηκε από τους παραδοσιακούς μουσικούς στην Ελλάδα. Τώρα όμως, αντίστοιχες ενέργειες δεν τυγχάνουν την ίδια αποδοχή, παραδοσιακές ορχήστρες που έχουν πχ μπουζούκι, ντραμς, μπάσο ή ηλεκτρική κιθάρα στο σχήμα τους, πολλές φορές γίνονται δέκτες υποτιμητικών σχολίων «Είχαμε κιθάρα ή μπάσο πριν 100 χρόνια στο χωριό μας;» κλπ. Πιστεύετε ότι θα πρέπει να πειραματιζόμαστε και με «νέα» όργανα ή να μείνουμε στην εικόνα που υπάρχει σήμερα (όργανα που θεωρούμε παραδοσιακά , ζυγιά ανά περιοχή κλπ);

Ένα πολύ δύσκολο θέμα που από οπού και να το πιάσεις θα δώσεις τροφή στους καχύποπτους “γνώστες” να σε κατηγορήσουν… Όλα είναι θέμα παιδείας και πολιτισμού όπου πάσχει σε μεγάλο βαθμό η χώρα μας… Στην Ελλάδα δεν έγιναν ποτέ τα αυτονόητα που συνέβησαν σε άλλες, ακόμη και γειτονικές μας χώρες. Η μουσική λαϊκή μας παράδοση αφέθηκε στη μοίρα της, έγινε ένα είδος που το θαυμάζουμε και το αγαπάμε κοιτάζοντας το επάνω στο ράφι, δεν καταγράφηκε ποτέ με συστηματικό τρόπο…δεν ταξινομήθηκε και δεν ταυτοποιήθηκε… Δεν δημιουργήθηκε ποτέ μια Ακαδημία δημοτικής μουσικής όπου θα συστηματοποιούσε και θα κωδικοποιούσε τον τρόπο όπου όλες οι μουσικές φόρμες θα διδάσκονταν και θα λειτουργούσαν δίνοντας στον λαϊκό πολιτισμό τον χώρο που του αρμόζει και του αναλογεί σε σχέση με τα άλλα μουσικά είδη… Λαϊκά όργανα όπως η γκάιντα, η φλογέρα, η τσαμπούνα, ο ζουρνάς έμειναν στα χέρια λαϊκών οργανοπαιχτών μη έχοντας ποτέ ο επίδοξος μαθητής μια μέθοδο εκμάθησης… Αυτά δεν γίνονται με προσωπικές πρωτοβουλίες, είναι μεγαλειώδη θέματα που η πολιτεία τα αγνόησε και σε συνδυασμό με την απαξίωση της επαρχίας σε όλους της τομείς(πόσο μάλλον στον τομέα του πολιτισμού) δημιουργήθηκε η σημερινή ανεξέλεγκτη κατάσταση μιας ιδιότυπης ελευθερίας… Το “πρόβλημα” σχετικά με τα όργανα και την εξέλιξη καθορίζεται από τα παραπάνω… Όλα τα όργανα μπορείς να τα χαρακτηρίσεις αυθεντικά η μή… Σήμερα ο ήχος περνάει μέσα από τον ηλεκτρισμό να το πω απλά…έτσι λοιπόν η μουσική πάντα αλλάζει και εξελίσσεται.. συνυπολογίζοντας και όλες τις επιρροές από τα media όπου οι πάντες έχουν πρόσβαση. Δεν μπορείς και δεν έχεις το δικαίωμα να θέσεις πλέον κανόνες….είναι αργά… Όλα εναπόκεινται πλέον στις γνώσεις, το αισθητήριο τις ευαισθησίες και στον πολιτισμό που “κουβαλάει” ο καθένας…

8. Με ποια πρότζεκτ έχετε πιαστεί την παρούσα στιγμή;

Αυτή την στιγμή ετοιμάζω κάποιες ηχογραφήσεις που αφορούν τα ξύλινα πνευστά εκτός του κλαρίνου…τις φλογέρες και τα σουράβλια κυρίως…

9. Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον σχετικά με το αντικείμενο σας;

Ελπίζω να καταφέρουμε εγώ και οι συνεργάτες μου να συνέλθουμε μετά από την αναγκαστική απραξία δύο χρόνων εξ αιτίας της πανδημίας και να επανέλθουμε στο “ζωντανό” παίξιμο…εκεί που “παράγεται” και λειτουργεί η μουσική το τραγούδι και ο χορός σαν μία αδιαίρετη ενότητα…

10. Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες του Παρατηρητή της Παράδοσης (www.paratiritisparadosis.gr).

Να ακούτε πάντα την ψυχή σας άλλα να τιθασεύετε τις επιθυμίες της…

Ευχαριστούμε πολύ τον Θοδωρή Γεωργόπουλο για την υπέροχη συζήτηση και για το γεγονός ότι μας επέτρεψε να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.