ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΛΟΥΚΑΤΟΣ

Ο κύκλος συνεντεύξεων του Παρατηρητή της Παράδοσης συνεχίζεται, αυτή τη φορά με έναν άνθρωπο πολύ ιδιαίτερο και αγαπητό. Υπάρχουν χοροδιδάσκαλοι που διδάσκουν κάνοντας χρήση πολλών επιστημονικών όρων, θέλοντας να δείξουν πόσο καταρτισμένοι επιστήμονες είναι. Υπάρχουν δάσκαλοι, οι οποίοι αγαπάνε τόσο πολύ αυτό που κάνουν που… από το πολύ πάθος τους, το οποίο βέβαια με κάποιον μαγικό τρόπο μεταφέρουν στους μαθητές τους, δεν  έχουν την υπομονή  (ή/και την επιστημονική κατάρτιση) να κάνουν ουσιαστικό μάθημα, εφαρμόζουν το «βλέπε κάνε». Στην πρώτη περίπτωση υπάρχει ο κίνδυνος ο μαθητής να βαρεθεί «εγώ ήρθα να χορέψω, όχι να γίνω επιστήμονας», στη δεύτερη περίπτωση υπάρχει ο κίνδυνος να παθιαστεί ο μαθητής αλλά να μην μάθει αυτά που πρέπει. Υπάρχουν και κάποιοι εξαιρετικοί δάσκαλοι που έχουν βρει την χρυσή τομή. Πάθος, κέφι, παρέα, διασκέδαση αλλά…. Κάνουμε το μάθημα όσο πιο σωστά γίνεται. Με μεγάλη μας χαρά σας καλωσορίζουμε σε ένα ακόμα κεφάλαιο του «Ποιος είναι ο… Διονύσης Λουκάτος».

            1.         Υπάρχει κάτι που θέλεις να κάνεις και δεν το έχεις κάνει ακόμα;

            Πριν απαντήσω στο ερωτηματολόγιο σας, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνετε να με φιλοξενείτε στον ιστότοπο σας και να σας ευχηθώ καλή αρχή, καλή συνέχεια και υγεία σε σας, τους αναγνώστες σας και σε όλο τον κόσμο αυτές τις δύσκολες μέρες που περνάμε.

 Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που δεν έχω κάνει και που θέλω να κάνω σε προσωπικό και σε επαγγελματικό επίπεδο. Καθημερινά μας δίνονται ευκαιρίες που θέλω να τις αρπάζω από τα μαλλιά κάνοντας πράγματα και βάζοντας μικρούς ή μεγάλους στόχους. Το κυριότερο νομίζω είναι μέσα από την καθημερινότητα να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Θέλω να μπορέσω να τα καταφέρω πρώτα για μένα, την οικογένεια μου, τους φίλους μου και τους συνεργάτες μου αλλά τέλος πολύ σημαντικό επίσης για τους ανθρώπους που μου εμπιστεύονται τα πόδια τους. 

            2.         Σε ποιά χώρα θα ήθελες να ταξιδέψεις;

            Κάθε χρόνο προσπαθώ να πηγαίνω ένα ταξίδι στο εξωτερικό και να βλέπω διαφορετικά τοπία, διαφορετικές κουλτούρες, πολλές φορές έναν άλλο τρόπο ζωής και φυσικά στο τέλος εκτιμώ ακόμα πιο πολύ την Ελλάδα μας, την οποία έχω γυρίσει αρκετά. Έχω ζήσει κιόλας 15 μήνες στο Κάιρο της Αιγύπτου λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων του πατέρα μου, κάνοντας εκεί την πρώτη γυμνασίου και έτσι είχα το πρώτο ερέθισμα στο να δώ και άλλες χώρες. Ένα ταξίδι που θέλω πολύ να κάνω, είναι να πάω στην Ισλανδία και να δω το Βόρειο Σέλας.

            3.         Αν μπορούσες τι θα άλλαζες στην Ελλάδα;

            Η χώρα μας είναι ένας πολύ όμορφος τόπος, αν όχι ο ομορφότερος του κόσμου. Χαίρομαι να γυρίζω από νομό σε νομό, από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό και να βλέπω τις ομορφιές της και φυσικά να καταγράφω όσο γίνεται την παράδοση του κάθε τόπου. Πραγματικά δεν θα άλλαζα τίποτα. Αυτό όμως που λίγο με στεναχωρεί στους ανθρώπους της δικής μου γενιάς και ίσως και στους νεότερους είναι νομίζω ότι έχει χαθεί ο σεβασμός προς τον συνάνθρωπο και προς κάποιες αξίες της ζωής. Έχουμε βαφτίσει την αγένεια ειλικρίνεια .

            4.         Ποιά είναι τα τρία πρώτα πράγματα που κάνεις όταν ξυπνάς;

            Αφού φροντίσω την προσωπική υγιεινή, θα φτιάξω έναν καφέ, θα καπνίσω ένα τσιγάρο και στην συνέχεια θα βγάλω έξω τον σκυλάκο μου τον Σπάικ για την πρωινή του βόλτα. 

            5.         Ποιό είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;

            Γυρίζω σχετικά αργά από τα μαθήματα στον Άσκαυλο οπότε, ένα καυτό μπάνιο και μετά χαλάρωση στον καναπέ, ακούγοντας μουσική ή βλέποντας τηλεόραση, για να φύγει η υπερένταση μέχρι να έρθει το πρώτο χασμουρητό.

            6.         Από πότε ξεκίνησε η ενεργή ενασχόληση σου με την παράδοση;

            Αυτή η σχέση ξεκίνησε από την παιδική μου ηλικία. Νομίζω ήμουν τρίτη δημοτικού. Δεν ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά που λένε, αλλά πολύ χαίρομαι που η μητέρα μου με έγραψε στο χορευτικό τελικά. Πήγα μόνο και μόνο γιατί πήγαν σχεδόν όλοι οι φίλοι και οι συμμαθητές μου. Όπως έλεγε και η γιαγιά μου, σκράπας πήγαινα, σκράπας ερχόμουν. Πήγαινα για την παρέα, για να είμαι με τους φίλους μου και όχι για τον χορό. Όταν το 1995 πήγαμε οικογενειακώς να ζήσουμε στο Κάιρο όπως προανέφερα παραπάνω άρχισε να μου λείπει όλο αυτό. Η ζωή εκεί και πόσο μάλλον τότε στην Αίγυπτο ήταν η μέρα με την νύχτα ως προς τον τρόπο ζωής και την καθημερινότητα. Μου έλειπαν πάρα πολλά πράγματα από την ζωή στην Ελλάδα και ένα από αυτά ήταν και ο χορός. Μου έλειπαν η παρέα μου, οι φίλοι μου, ο χορός, η δασκάλα μου όλα όσα είχαν σχέση με αυτό το κομμάτι. Εκεί ήταν το πρώτο καμπανάκι που λένε… Όταν γυρίσαμε στην Ελλάδα ήταν μέσα καλοκαιριού και τον Σεπτέμβρη, η χορευτική ομάδα του Δήμου Γαλατσίου, που ήμουν μέλος της, θα έκανε την παράσταση της.  Όταν πήγα να τους δω με υποδέχτηκαν όλοι σαν να μην είχε περάσει μία μέρα. Η πρώτη μου δασκάλα, η κυρία Ιωάννα με παρότρυνε να συμμετάσχω στην παράσταση και με πολύ μεγάλη μου χαρά ήμουν πάλι και εγώ ένα κομμάτι της όμορφης αυτής παρέας. Εκεί χτύπησε το δεύτερο και τελευταίο καμπανάκι μιας και σε εκείνη την παράσταση χόρεψα δίπλα στον μεταγενέστερο δάσκαλο και μέντορα μου Στάθη Καλογερόπολο, στον οποίο ήθελα να μοιάσω και που στην γενικότερη πορεία μου του οφείλω πάρα μα πάρα πολλά. Από τότε λοιπόν, έφηβος ακόμα άρχισα να ασχολούμαι με τον παραδοσιακό χορό για αρχή πιο εντατικά και αν μου επιτρέπετε πιο ποιοτικά για μένα σαν χορευτής πρώτα,  και μετά σαν βοηθός του Δασκάλου μου στο κομμάτι της επιμέλειας χορευτικών ομάδων έως και σήμερα που επιμελούμαι το δικό μου δημιούργημα τον Άσκαυλο.

            7.         Τι σε οδήγησε να ασχοληθείς με την παράδοση;

            Όπως σας είπα και πριν, για μένα όλα τα κάνει η παρέα. Έτσι το αισθάνομαι εγώ τουλάχιστον. Για παράδειγμα, πήγε η παρέα μου και οι συμμαθητές μου στο χορευτικό του  Δήμου  Γαλατσίου; Πήγα και εγώ. Πήγαν κάποιοι συγχορευτές  μου τότε στην επιλογή του θεάτρου της Δώρας Στράτου για το μόνιμο συγκρότημα; Πήγα και εγώ; Εκεί νέα παρέα. Στα μαθήματα, στα σεμινάρια παραδοσιακών χορών, στα γλέντια, στα ταξίδια ανά την Ελλάδα για να δω ήθη και έθιμα, στα μαθήματα σαν μαθητής – χορευτής των χορευτικών ομάδων που ήμουν, ακόμα και όταν άρχισα να επιμελούμαι χορευτικές ομάδες μέχρι και σήμερα που έχω την επιμέλεια της δικής μου χορευτικής ομάδας τον Άσκαυλο, έκανα και κάνω παρέα  με όλα τα μέλη. Έχω φιλικές σχέσεις με όλους και αυτό που με χαροποιεί πιο πολύ είναι ότι όλοι έχουμε την ανάγκη αυτής της παρέας. Έχουμε την ανάγκη να επικοινωνούμε χορεύοντας. Συνοψίζοντας λοιπόν, ο συνδυασμός της παρέας και του Δασκάλου μου ως πρότυπο, με έκαναν να ασχοληθώ και να εισχωρήσω  σε αυτό που λέγεται παράδοση, το οποίο πια έχει γίνει τρόπος ζωής.

            8.         Ποιόν συνάδελφό σου σέβεσαι πάρα πολύ;

            Δύσκολη πολύ σαν έννοια η λέξη αυτή  και πολύ εύκολη στο να την λέμε. Για μένα ο σεβασμός έχει να κάνει και με την προσωπική σχέση. Δηλαδή έχει να κάνει με την τριβή που έχω με κάποιον και έτσι μπορώ να τον δεχτώ και να με δεχτεί με τα καλά και με τα κακά και το πόσο ειλικρινής είναι ο ένας απέναντι στον άλλο. Ένας συνάδελφος που κάνει πολύ καλά την δουλειά του για παράδειγμα, είναι άξιος επαίνου σίγουρα, αλλά αυτό είναι και υποχρεωμένος να κάνει. Για αυτό ο σεβασμός δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται. Σέβομαι όλους τους δασκάλους, φίλους και συνεργάτες που με όποιο τρόπο είχαν, μου έμαθαν, με βοήθησαν, με μάλωσαν, ήταν δίπλα μου στα καλά και στα κακά, με έβαλαν στα σπίτια τους  και χωρίς να το ξέρουν με διαμόρφωσαν για να γίνω αυτό που είμαι τώρα, ώστε να μπορώ να επιμελούμαι χορευτικές ομάδες. Από όλους έχω πάρει και έχω μάθει κάτι ώστε να μπορώ να γίνομαι καλύτερος. Ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου όμως έχει Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΟΥ Στάθης Καλογερόπουλος. Αν δεν ήταν εκείνος, δε θα αγαπούσα την παράδοση και δε θα μπορούσα να είμαι αποδέκτης όλων αυτών που μου προσφέρει τόσος κόσμος. Δάσκαλε σε ευχαριστώ από καρδιάς.

            9.         Με ποιο πρότζεκτ έχεις πιαστεί την παρούσα στιγμή;

            Τα πρότζεκτ είναι αρκετά για κάποιον που επιμελείται μια χορευτική ομάδα. Όχι για μένα μόνο αλλά και για όλους τους συναδέλφους, πόσο μάλλον για τους συνεργάτες μουσικούς. Με την όλη κατάσταση που ζούμε σαν λαός, αλλά και παγκοσμίως αυτή την περίοδο λιγότερα από τα μισά είναι στον αέρα και τα υπόλοιπα έχουν ακυρωθεί.  Αυτό μου δίνει την ευκαιρία για ξεκούραση και για μελέτη βιβλίων, σεμιναρίων και προσωπικών καταγραφών βάζοντας στην συνέχεια νέους στόχους, φτιάχνοντας πρόγραμμα και σχέδια για την νέα χρονιά. Τη χρονιά που έρχεται το Σωματείο Άσκαυλος, κλείνει δέκα χρόνια ζωής και έτσι δειλά δειλά σχεδιάζουμε, μια σειρά από 9+1, εκδηλώσεις για να το γιορτάσουμε όλοι μαζί με αποκορύφωμα την τελική μας παράσταση.

            10.       Ποιά είναι τα σχέδια σου σχετικά με το αντικείμενο σου;

            Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα σχέδια με πλάνο τουλάχιστον. Ας περάσει αυτή η δύσκολη περίοδος που ζούμε τώρα και να μπορέσουμε να βρεθούμε όλοι υγιείς και ενωμένοι στην αγαπημένη μας καθημερινότητα και όλα θα γίνουν. Μετά ίσως να μπορέσουμε σαν Άσκαυλος να ψάξουμε να βρούμε μια νέα αίθουσα μεγαλύτερη γιατί η υπάρχουσα  πια δεν μας βολεύει και να μπορέσει η οικογένεια μας να συνυπάρχει ακόμα πιο άνετα ώστε να υποδεχτούμε ακόμα πιο πολλά μέλη. Επίσης αυτό που θα ήθελα είναι να συνεχίσω μαζί με τους συνεργάτες και τα μέλη μας, να έχουμε την υγειά μας και να συνεχίσουμε να έχουμε το ίδιο μεράκι και την ίδια διάθεση για να μπορούμε να επιμελούμαστε την χορευτική ομάδα – οικογένεια  που λέγεται Άσκαυλος. Ποιός ξέρει ίσως στο μέλλον που θα έχω άσπρα μαλλιά να κάνω ακόμα μάθημα στα παιδιά και στα εγγόνια τους και αυτό θα σημαίνει ότι τελικά κάτι έχει γίνει καλά. 

            10+1   Τι θα συμβούλευες κάποιον που ξεκινάει τώρα την ενασχόληση του με την παράδοση 

1. Αφήνουμε τα προβλήματα μας έξω από την πόρτα της αίθουσας, βάζουμε το χαμόγελο μας, την καλή μας διάθεση και το μάθημα αρχίζει.

2. Η υπομονή είναι αρετή. Από την μία μέρα στην άλλη, δεν μπορούμε ούτε να τα μάθουμε όλα, ούτε να μάθουμε όσα μας αρέσουν από αυτά που είδαμε σε μία παράσταση και στο Youtube

3. Σεβασμός στον ίδιο μας τον εαυτό και τους συγχορευτές μας. Όλοι μπορούν να χορέψουν. Δεν έχουμε την ίδια  χορευτική αντίληψη όλοι  ακόμα και συ ο ίδιος. Σεβόμαστε τον χώρο στον οποίο βρισκόμαστε από επιλογή μας και τον προσέχουμε σαν να είναι το σπίτι μας. Επίσης σεβόμαστε και ακούμε αυτά που λέει ο δάσκαλος ή η δασκάλα μας. Για να είναι στο κέντρο του κύκλου κάτι θα ξέρουν παραπάνω από εμάς.

4. Μην βλέπετε youtube. Τουλάχιστον εκείνοι που ξεκινούν πρώτη φορά. Θα χαθείτε σε αυτό το χάος πληροφορίας και το πιο πιθανό είναι να μπερδέψετε πλήρως τα θέλω σας. Άλλωστε για αυτό ήρθατε ως μέλος σε κάποιο χορευτικό σωματείο ή σύλλογο .

5. Επιμονή!  Όλα αυτά που κάνουμε στην καθημερινότητά μας και γενικότερα στη ζωή μας, τα κάνουμε καλά και πολλές φορές ασυναίσθητα γιατί τα έχουμε κάνει πάρα πολλές φορές. Στην αρχή τα κάναμε με άγχος ίσως και λίγο ατσούμπαλα μέχρι που το φτάσαμε στο επίπεδο που θέλαμε εμείς. Είναι σαν το μωρό που το κουβαλούν οι γονείς του, μετά μπουσουλά και μετά περπατάει και τρέχει. Έτσι είναι και ο παραδοσιακός χορός. Τον κάνουμε πολλές φορές μέχρι να τον μάθουμε. Όταν τον μάθεις και δεις έναν ντόπιο να χορεύει βέβαια θα αναθεωρήσεις ότι τον έμαθες…..

 6. Συμμετοχή. Να είσαι σωστό και ενεργό μέλος της ομάδας σου. Ο παραδοσιακός χορός δεν είναι μόνο βήματα. Είναι ομαδικό σπορ που έλεγε και ο δάσκαλος μου. Δεν θα σας πω τι άλλο πρέπει να κάνετε. Ελάτε να τα ανακαλύψετε.

7. Πήγαινε σε πανηγύρια. Όχι μόνο στα γλέντια και τους χορούς συλλόγων στην πόλη σου. Ρώτα τον δάσκαλο σου ή την δασκάλα σου αν δεν ξέρεις, γιατί μπορεί να πας και να μη βρεις  τα πράγματα που υπολόγιζες. Αν και ζούμε στο 2020, δες και παρατήρησε όσο μπορείς τους ντόπιους σε σχέση με αυτά που σου χουν πει οι δάσκαλοί σου και μην ντραπείς. ΡΏΤΗΣΕ αν μπορείς να χορέψεις κι εσύ μαζί τους ή να σου δείξουν κάτι. Θα καταφέρεις να πάρεις έστω και πολύ λίγο κάτι από τον παλμό και ίσως την ψυχή τους.

8. Άκου μουσική. Θα ανακαλύψεις ότι τα βήματα σου με τον χρόνο παντρεύονται με έναν πολύ μαγικό και όμορφο τρόπο, κατορθώνοντας έτσι να αποδώσεις το χορευτικό μοτίβο του χορού, πιο εύκολα, μετά πιο ευχάριστα και στην συνέχεια θα μπορείς να εκφράσεις σχεδόν όλα σου τα συναισθήματα.

9. Μην ντρέπεσαι και άρχισε να τραγουδάς τους στίχους των χορών-τραγουδιών. Δεν έχει σημασία αν έχεις καλή ή κακή φωνή. Μαθαίνοντας τι λέει και πως τραγουδιέται  το κάθε τραγούδι, σε βοηθάει ακόμα πιο πολύ στο να το χορέψεις και επίσης έρχεσαι λίγο πιο κοντά στο παρελθόν και σε αυτό που ένιωθαν όταν το έλεγαν οι δημιουργοί του.

10.Μαθαίνοντας παραδοσιακούς χορούς και κατ’ επέκταση και άλλα πράγματα γύρω από την παράδοση, έρχεσαι πιο κοντά στον τόπο σου, στις ρίζες σου, στους πρόγονούς σου. Σου θυμίζει το χωριό που μεγάλωσες εσύ  ή η οικογένεια σου. Αν είσαι παιδί της πόλης όπως εγώ, σε κάνει να γίνεσαι παιδί και να φαντάζεσαι πώς θα ήταν να είσαι από κάπου και να το ζεις έστω κι έτσι. Με την φαντασία. 

10+1. Χαμόγελο, χαμόγελο και πάλι χαμόγελο.

Σας ευχαριστώ πολύ από καρδιάς , καλή συνέχεια στο έργο σας με υγεία και γερά ποδάρια!!!

Εκ της ομάδας συντακτών του Παρατηρητή της Παράδοσης ευχαριστούμε θερμά τον Διονύση Λουκάτο  που μας παραχώρησε την συνέντευξη, πιστεύουμε ότι οι φίλοι της σελίδας μας θα εκτιμήσουν την συνέντευξη αυτή. Ευχόμαστε να ναι πάντα χαμογελαστός και ο Θεός να του δίνει, υπομονή, επιμονή, δύναμη και κάθε επιτυχία στο ίδιο και στην οικογένεια του «ΑΣΚΑΥΛΟΥ».