Ποιος είναι ο Δημήτρης Βραχιόλογλου

Ο κύκλος συνεντεύξεων του Παρατηρητή της Παράδοσης συνεχίζεται. Αυτή τη φορά με έναν άνθρωπο που οι κάτοικοι της Θράκης αλλά και όσοι ασχολούνται με την παράδοση της Θράκης τον ξέρουν πολύ καλά, καθότι καταγράφει εδώ και πολλά χρόνια την παράδοση της περιοχής προβάλλοντας την ταυτόχρονα στην εκπομπή του «Στα μονοπάτια της Παράδοσης». Σας καλωσορίζουμε σε ένα ακόμα κεφάλαιο του «ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΡΑΧΙΟΛΟΓΛΟΥ».

(Πατήστε εδώ για να δείτε το βιογραφικό του)

1. ΠΟΙΑ Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ; Γιατί πιστεύετε ότι η παράδοση σήμερα έχει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας;

Η επιστροφή στις ρίζες της λαϊκής παράδοσης και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι σταθερός και αταλάντευτος στόχος μας και εκφράζεται πάντα μέσα από γεγονότα πολιτισμικού ενδιαφέροντος. Σήμερα ζούμε διαποτισμένοι από υπαγορευμένα πρότυπα συμπεριφοράς, τρόπου ζωή μας, ζούμε την καταστροφή του περιβάλλοντος, ζούμε τη «δυσκολία» επιβίωσης του σύγχρονου ανθρώπου, απειλούμαστε από τη λησμονιά της Ψυχής και του Πνεύματος. Γι αυτό και η ανάγκη κατανόησης και επιστροφή στην Παράδοση προβάλλεται επιτακτικότερη όσο ποτέ άλλοτε. Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε πολύ καλύτερα από οποιοδήποτε άλλον ότι «η πολιτιστική μας κληρονομιά-όση μας έχει απομείνει- είναι η καλύτερη επένδυση, τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον του τόπου μας. Πρέπει, οπωσδήποτε σήμερα, εμείς να δώσουμε μέλλον στο πολιτιστικό μας παρελθόν. Γιατί γνωρίζοντας το παρελθόν μπορούμε να διαχειριστούμε το παρόν και το μέλλον με περισσότερη σοφία και γνώση». Και είναι πολύ σημαντικό για μάς στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη κοινωνία μας να αναζητούμε τις ρίζες μας, να ερευνούμε την καταγωγή μας και να ψάχνουμε για απαντήσεις που χάνονται στην αχλή της ιστορίας μας. Και είναι πολύ σημαντικό ενόψει του χρονικού ορόσημου της καμπής στον 21^ο αιώνα ότι τείνει να συνειδητοποιηθεί διεθνώς πώς η Παιδεία και ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ πρέπει να αποτελέσουν τη βάση κάθε σχεδιασμού που θα αφορά το μέλλον. Είναι παρήγορο, δηλαδή, ότι ωριμάζει όλο και περισσότερο στη συνείδηση των λαών ότι οποιοσδήποτε θεσμικός, οικονομικός, κοινωνικός και άλλος σχεδιασμός να ξεκινάει και να στηρίζεται σ’ ένα σταθερό υπόβαθρο: .την ολόπλευρη καλλιέργεια του ατόμου μέσα από την παιδεία αλλά και τον Πολιτισμό, την ΛΑΪΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ..

2. Τι σας οδήγησε να ασχοληθείτε με την παράδοση;

Τεράστιος χώρος, ατέλειωτος ο λαϊκός μας πολιτισμός, η λαϊκή μας κληρονομιά. Πανάρχαια κοιτίδα λαϊκών δρώμενων η Θράκη. Χώρος γερά δεμένος με τις ρίζες του η περιοχή του Διδυμοτείχου-Διδυμότειχο: ο γενέθλιός μου τόπος- αλλά και με το βλέμμα μπροστά, στο καινούριο τολμώ να ασχοληθώ σοβαρά με την ΠΑΡΑΔΟΣΗ . Με το ένα πόδι στη λαϊκή μας κληρονομιά και το άλλο στην καινούρια «γέννα» δηλαδή στο παρόν και στο αύριο. Η ζωή μας, ο χρόνος: το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον, σχήματα ζωντανά, καθημερινά. Συνδετικός κρίκος η ιστορία, η ΠΑΡΑΔΟΣΗ. Η γνώση. Δεν πρόκειται για θεωρητικές κατασκευές, πρόκειται για ιδέες, ιδέες με σάρκα και οστά. Πρόκειται για αναγκαιότητα, για προϋπόθεση μιας καλύτερης ζωής. Ο τόπος μας έχει περισσότερο από ποτέ άλλοτε σήμερα την ανάγκη της ΦΩΝΗΣ. Φωνή που θα μπορούσε να πάρει όλους τους τόνους και τα χρώματα, διακηρύσσοντας σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη την ύπαρξή της, την ιδιαιτερότητά της και τη δυνατότητα συμβολής στη συμμετοχή του «γίγνεσθαι» αυτού του κόσμου. Οφείλουμε να οραματιστούμε ένα περισσότερο υποσχόμενο αύριο.

3. Από πότε ξεκίνησε η ενεργή σας ενασχόληση σας με την παράδοση, καθώς και η διαχρονική σας πορεία σε αυτήν μέχρι σήμερα.

Γεννήθηκα στο Διδυμότειχο του νομού Εβρου. Στη βυζαντινή πολιτεία του βορρά, στο Μυστρά του βορρά, όπως θέλω να το αποκαλώ, πόλη που μου πρόσφερε τα πρώτα ακούσματα μαζί με τα πρώτα γράμματα. Αλλά και μια περιοχή όπου ο λαϊκός Πολιτισμός των κατοίκων της ήταν στο «ζενίθ». Η «ενασχόλησή μου», λοιπόν, με την παράδοση ξεκινά από πολύ μικρή ηλικία. Η καθημερινή συχνή μου επικοινωνία με αυτούς τους ανθρώπους με έκαναν να τους αγαπήσω, να παρακολουθώ την ετήσια εθιμική τους ζωή ( έθιμα από τον καθημερινό θρησκευτικό, επαγγελματικό, κοινωνικό ετήσιο κύκλο τους, Χριστιανών και Μουσουλμάνων) και γενικά όλα όσα συνθέτουν την θρακιώτικη φυσιογνωμία, όπως: ιστορία, εθνοφυλετική καταγωγή των κατοίκων, μουσική, τραγούδια, χοροί, οργανοπαίχτες και τραγουδιστές της Θράκης. Ένας απίστευτος πλούτος. Στη διάρκεια της φοίτησής μου στην Παιδαγωγική Ακαδημία «βαφτίζομαι» στην Παράδοση με τη συμμετοχή μου στο χορευτικό Τμήμα της. Γνωρίζω τους χορούς της λοιπής Ελλάδας, αφού τους δικούς μας χορούς τους «ζούσα» καθημερινά στα χωριά, αλλά και στην ίδια την πόλη του Διδ/χου.. Η επιρροή των βιωμάτων και το ανήσυχο πνεύμα μου, σε αντίθεση με την καθημερινότητα της εποχής, με ωθεί στην αναζήτηση των ριζών, την έρευνα για την καταγωγή και την ιστορία μας αναζητώντας τις απαντήσεις στην επικοινωνία με τους υπέργηρους του νομού. Εισάγω ως παράλληλη δραστηριότητα στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα σε σχολεία όπου βρέθηκα (ιδιωτικά και Δημόσια) την ενασχόληση των μαθητών μου με διάφορες μορφές του λαϊκού πολιτισμού της Θράκης. Έθιμα της καθημερινής ζωής των κατοίκων της υπαίθρου βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για την αναβίωσή τους από τους μαθητές μου, ενώ παράλληλα δημιουργώ χορευτικές ομάδες με μαθητές από όλες τις τάξεις του Δημοτικού Σχολείου . Η ενασχόλησή μου με την Παράδοση αποκτά ιδιαίτερη και ξεχωριστή σημασία για μένα στη δεκαετή εκπαιδευτική παρουσία μου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης και συγκεκριμμένα στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, όπου το 1989 αποσπώμαι από τη δημόσια εκπαίδευση με απασχόληση σε αυτό με αντικείμενα που σχετίζονται: με τη διδασκαλία Χορού στους φοιτητές και με τη συμμετοχή τους στη διδασκαλία των Πρακτικών Ασκήσεων. Σημαντική όμως είναι η συνολική μου πολιτιστική παρουσία στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο. Διδάσκω χορούς στους φοιτητές και των τεσσάρων τμημάτων του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης που εδρεύουν στην Αλεξ/πολη. Δημιουργώ χορευτικές ομάδες με πάρα πολλές συμμετοχές σε πολιτιστικές εκδηλώσεις του Πανεπιστημίου, της πόλης, της Θράκης αλλά και στη λοιπή Ελλάδα. Δημιουργώ επίσης ερευνητική ομάδα φοιτητών και επισκέπτονται χωριά της Θράκης (χριστιανών και μουσουλμάνων) του Εβρου και της Ροδόπης για την καταγραφή εθίμων και όχι μόνο. Σήμερα όλο το οπτικοακουστικό μου αρχείο των καταγραφών όπως και ο χορός, βρίσκουν «πρόσφορο έδαφος» και αξιοποιούνται στο έπακρον στο ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΧΟΡΩΝ και ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ΑΛΕΞ/ΠΟΛΗΣ (του οποίου Πρόεδρος και Χοροδιδάσκαλος είμαι). Εδώ τα δεκάδες μέλη του (χορευτικά και όχι) όπως και συμπολίτες μας, παρακολουθούν τα Λαογραφικά σεμινάρια-εισηγήσεις που πραγματοποιούμε σε όλη τη διάρκεια του έτους….

4. ΜΜΕ και ΠΑΡΑΔΟΣΗ. Βοηθούν ή όχι στη διάδοση της Παράδοσης; Επικαλούμαι την ιδιότητά σας ως παραγωγού και παρουσιαστή Λαογραφικών εκπομπών. Από τις τόσες τηλεοπτικές καταγραφές που έχετε κάνει, τι είναι αυτό που σας έκανε μεγάλη εντύπωση;

«Η δύναμη» των ΜΜΕ και κυρίως της Τηλεόρασης είναι πολύ μεγάλη. Μιλάω από τη θέση του ερευνητή αλλά και του παρουσιαστή πολιτιστικών-λαογραφικών εκπομπών αφού από το το 1992 έως το 1997 είμαι παραγωγός και παρουσιαστής συγχρόνως της Πολιτιστικής Λαογραφικής εκπομπής “ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ” στον Ιδιωτικό Τηλεοπτικό Σταθμό ΕΡΤ Αλεξ/πολης. Και από το 1997 μέχρι και το 2012, για 15 ολόκληρα χρόνια, της εκπομπής “ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ” στον Ιδιωτικό Τηλεοπτικό Σταθμό ΔΕΛΤΑ Αλεξ/πολης. Exω καταγράψει την παράδοση 158 χωριών του νομού Έβρου και 35 άλλων χωριών των δύο άλλων νομών της Θράκης. Έχε καταγράψει δεκάδες μουσικούς, τραγουδιστές και τραγουδίστριες, έθιμα, χορούς, φορεσιές κ.α. από τα περισσότερα χωριά. Γιατί το λέω αυτό. Σαν ερευνητής όταν επισκεπτόμουν χωριά, ανθρώπους για έρευνα και καταγραφή «δεν μου δίναν» σημασία. Λες και έκαναν «αγγαρεία». Όταν όμως άρχιζα να παρουσιάζω χωριά (ομάδες κατοίκων σε χορούς, ομάδες γυναικών –και μεμονωμένων- σε τραγούδια, έθιμα και άλλες μορφές παράδοσης) με περίμεναν πώς και πώς να επισκεφτώ τα χωριά τους και να μου αφηγηθούν τα πάντα, να καταγράψω όλα σε μια εποχή μάλιστα που η μνήμη υπήρχε ακόμα νωπή. Να τονίσω στο σημείο αυτό πως σπουδαίο ρόλο και σημασία έχει η προσωπικότητα αλλά και «εμπλοκή» του παρουσιαστή με την Παράδοση. Με γνώσεις πολλές γύρω από την αυθεντικότητα ή όχι των καταγραφών. Να μπορεί να ξεχωρίσει ότι ο κεφαλόδεσμος των γυναικών, η μαντήλα ή ότιδήποτε άλλο, είναι για το κεφάλι και όχι για τον ώμο, για να μη χαλάσει το μαλί των γυναικών και δεν είναι όμορφες στο γιαλί (σε πολλές τηλεοπτικές παρουσιάσεις πολλών καναλιών βλέπουμε –δυστυχώς-τέτοιες εικόνες). Να μπορεί να ξεχωρίσει τα μέρη της φορεσιάς κάθε εθνοφυλετικής-πληθυσμιακής ομάδας για να μη φορούν-οι γυναίκες – π.χ. των Μάρηδων ποδιά του Πενταλόφου ή κάλτσες των Μεταξάδων γιατί αυτά είναι πιο όμορφα, κ.α. Αυτά δυστυχώς καταγράφονται και μένουν. Αυτές βέβαια ήταν μεμονωμένες περιπτώσεις αφού η πλειοψηφία των γυναικών ήταν σωστές και «αυθεντικές». Και μάλιστα οι ίδιες και αυστηρές «κριτές» στο μη αυθεντικό. Και τηρώντας αυτά ο κάθε παρουσιαστής εμπνέει το σεβασμό και αποκτά την εμπιστοσύνη των κατοίκων και τον αποδέχονται. Θυμάμαι, χαρακτηριστικά, τα λόγια του δικού μας μεγάλου μουσικού και τραγουδιστή ΚΑΡΙΟΦΥΛΛΗ ΔΟΪΤΣΙΔΗ (ο οποίος έμενε έξι μήνες στην Αθήνα και έξι μήνες στην Καρωτή) όταν τον επισκέφτηκα για πρώτη φορά στο χωριό να τον «καταγράψω» μού είπε: « Δημήτρη δε έτυχε να γνωριστούμε μέχρι σήμερα, αλλά πρέπει να είσαι πολύ καλός στη «δουλειά σου» γιατί σε όσα χωριά και αν πήγα όλοι σε αγαπούν . Το λέω αυτό με βαθιά επίγνωση των λέξεών μου. Χθές το βράδυ παρουσίαζες -στις 19:00- την εκπομπή σου και καθόμουν στο καφενείο από νωρίς. Ένα τέταρτο πριν αρχίσει η εκπομπή σου οι θαμώνες του καφενείου άρχισαν να φεύγουν ένας-ένας και στο τέλος μείναμε εγώ και ο καφετζής. Μού έκανε τρομερή εντύπωση αυτό και ρώτησα τον καφετζή γιατί φεύγουν όλοι. Και πολύ φυσιολογικά μου απάντησε: Δεν το ξέρεις Καριοφύλλη, γιατί δε ζείς εδώ. Σε λίγο αρχίζει η εκπομπή του Βραχιόλογλου…….».

Η διάσωση των παραδοσιακών μας τραγουδιών οφείλεται στις υπέροχες γυναίκες των χωριών μας και όχι μόνο. Γυναίκες με μνήμη, αλλά και καταπληκτικές φωνές. Το 1989 επισκέπτομαι το ΦΥΛΑΚΤΟ χωριό της επαρχίας Σουφλίου για να ακούσω τις γυναίκες και τα τραγούδια τους και στην συνέχεια να τις καταγράψω. Ηταν καλοκαίρι, βράδυ γύρω στις 10:00, και στην πλατεία του χωριού συγκεντρώνονται περισσότερες από πενήντα γυναίκες για να τραγουδήσουν. Υπέροχα τραγούδια από τον ιστορικό αλλά τον ετήσιο εθιμικό τους κύκλο. Πρέπει να είχαν τραγουδήσει περισσότερα από ογδόντα τραγούδια όταν το ρολόι έδειχνε 02:00 ξημερώματα και λέω: νομίζω πώς τελειώσαμε, τα είπατε όλα Οπότε όλες μαζί με μια φωνή μου απαντούν: «Δημήτρη, δεν τελειώσαμε. Εχουμε άλλα τόσα να σου πούμε». Αυτό κι αν δεν είναι ΠΑΡΑΔΟΣΗ…

5. Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΧΘΕΣ-Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΗΜΕΡΑ

Πόσο έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια η παράδοση; Η εικόνα δηλαδή ενός πανηγυριού σήμερα σε σχέση με πριν 40 χρόνια πόσο διαφορετική είναι;

Τα έθιμα και οι παραδόσεις, μέχρι πριν λίγα χρόνια, κυριαρχούσαν στην κοινωνική, και όχι μόνο, ζωή των κατοίκων της υπαίθρου αλλά και των πόλεων. Το ΧΘΕΣ για τους ανθρώπους αυτούς είχε νόημα, η ζωή τους περιεχόμενο. Η οικογένεια, το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον (το σόι), η μικρή κοινωνία του χωριού, λειτουργούσε πάντα μέσα από συνήθειες που απόρεαν από τον άγραφο νόμο του ηθικού δίκαιου.

ΣΗΜΕΡΑ, όλα αυτά κινδυνεύουν να γίνουν παρελθόν, αφού τίποτα πια δεν έχει απομείνει που να ρυθμίζει τις σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας, αλλά και των μελών της τότε παραδοσιακής κοινωνίας του χωριού αλλά και της πόλης. Το έθιμο, που συγκέντρωνε συχνά την οικογένεια στο σπίτι και “ανάγκαζε” να έχουν συμμετοχή όλα τα μέλη, αυτό που συγκέντρωνε τους χωριανούς στην εκκλησία, στο σπίτι ( για γάμο ή αρραβώνα), στην πλατεία (για χορό στο πανηγύρι του χωριού), δεν υπάρχει πια ή στην καλύτερη περίπτωση έχει ατονήσει κατά πολύ (δηλαδή υπολειτουργεί).

Στη Θράκη και κυρίως στον Εβρο ΣΗΜΕΡΑ υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που τηρούν τα έθιμα του ΧΘΕΣ (συνειδητά ή ακόμα και ασυνείδητα), αλλά και ρυθμίζουν τον τρόπο ζωή τους με τους κανόνες του ΧΘΕΣ. Θυμούνται τους χορούς , τα τραγούδια ,αλλά και γιορτάζουν τις μεγάλες γιορτές (Χριστούγεννα, Πάσχα , Απόκριες κ.α) με τον παλιό όμορφο τρόπο. Με τη διατήρηση όλων των εθίμων που έκαμναν και εξακολουθούν να κάνουν τη ζωή τους πιο “ανθρώπινη” τα περισσότερα βέβαια και με τη μορφή της αναβίωσης από τους κατά τόπους Πολιτιστικούς Συλλόγους ή Φορείς που ή ύπαρξή τους θεωρείται σπουδαία και σημαντική.

Τα πανηγύρια, στην παράδοσή μας , είναι εκείνες οι μοναδικές στιγμές που τα μέλη κάθε κοινότητας, επιδιώκουν να βρεθούν μαζί για να γιορτάσουν τον τοπικό Άγιο, να διασκεδάσουν αλλά και να βιώσουν τελετουργικά το αντάμωμά τους! Γι αυτό και είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τη Θρησκεία.. Στον Εβρο έχουμε ομάδες χωριών με κοινή καταγωγή των κατοίκων τους, τη ντοπιολαλιά, την ίδια (περίπου) φορεσιά, παρόμοια έθιμα, στα οποία μάλιστα οι γάμοι γινόντουσαν μόνο μεταξύ των κατοίκων αυτών των ιδίων χωριών. Και το πανηγύρι συγκέντρωνε αυτές τις ομάδες των χωριών στο μέρος που γιόρταζε η εκκλησία ή το ξωκλήσι τού χωριού τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του ’70. Και μάλιστα οι ετοιμασίες των κατοίκων για τους φιλοξενούμενους την περίοδο τούτη πολλές. Διανυκτέρευση στο σπίτι (μιας και η μετάβαση από χωριό σε χωριό γινόταν με τα πόδια από την παραμονή), ετοιμασίες φαγητού για το διήμερο κ.α. Και το γλέντι τη μέρα γιορτής στο σπίτι με όλο το σόι. Και μιλάμε για περίοδο που τα χωριά μας είχαν πολλούς κατοίκους, γιατί μετά το 1960 με την εσωτερική μετανάστευση(αστυφιλία) και τη μετανάστευση στο εξωτερικό (οικονομική) τα χωριά άρχισαν να ερημώνουν. Ετσι από τότε ξενιτεμένοι, από κάθε οικογένεια, προγραμματίζουν μήνες πριν, την παρουσία τους στο χωριό, έστω και για κείνες τις λίγες μέρες-ώρες, ώστε να ξαναβρεθούν με την οικογένεια, με την πλατιά της έννοια. Το θρησκευτικό τυπικό στην εκκλησία ή στο ξωκκλήσι ή στο μοναστήρι κάθε περιοχής, ο χορός, το τραγούδι, το φαγοπότι με τοπικά εδέσματα, ήθη και έθιμα, που παρά τις μεγάλες αλλαγές που βίωσε η κοινωνία τα τελευταία χρόνια, παρέμειναν σχεδόν αλώβητα. Τότε ήταν που στο πανηγύρι του χωριού το κάθε καφενείο είχε τη δική του παραδοσιακή ορχήστρα, το δικό του κόσμο. Και γλεντούσαν όλοι. Τότε θα φορούσαν τα κορίτσι τα καλύτερά τους φουστάνια, τότε θα γνωρίζουνταν οι νέοι και οι νέες μεταξύ τους.. Αυτό μέχρι το 2000 που από εκεί και πέρα η πληθυσμιακή σύσταση των κατοίκων των χωριών μας αλλάζει άρδην. Λίγοι οι ντόπιοι κάτοικοι, οι πολλοί λείπουν στην ξενιτιά και το πανηγύρι παίρνει πλέον άλλη μορφή. Με πρωτεργάτες τώρα συνήθως τον Πολιτιστικό Σύλλογο της κάθε κοινότητας, ή τον Αθλητικό και συμπαραστάτες το Τοπικό και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, η διοργάνωση ενός πανηγυριού γίνεται υπόθεση όλων. Ως χώροι πραγματοποίησής του: η πλατεία του χωριού, το γήπεδο, ο προαύλιος χώρος του Συλλόγου.

6. Την παρούσα στιγμή υπάρχει μια μεγάλη «ζήτηση» για την παράδοση. Γράφονται βιβλία, κυκλοφορούνε δίσκοι, ιδρύονται σύλλογοι, κλπ. Πιστεύετε ότι είναι μια μόδα που θα περάσει ή πάντα υπήρχε μια ζήτηση για την παράδοση και τώρα απλά εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο;

Δε θα έλεγα ότι στις μέρες μας η παράδοση είναι «μόδα» (μέρες κορωνοϊού μάλιστα). Βρισκόταν όμως σε «έξαρση» κυρίως την περίοδο της δεκαετίας του ’80 με την εμφάνιση τότε πολλών πολιτιστικών συλλόγων-κυρίως συλλόγων γυναικών- στη Θράκη, στον Έβρο. Ενώ πριν του 1980 οι πολιτιστικοί σύλλογοι ήταν λίγοι, αίφνης πολλαπλασιάστηκαν. Καλό αυτό, εφόσον βέβαια, οι σύλλογοι δημιουργούνται για να παράγουν και να προσφέρουν πολιτιστικό έργο. Όπως και όλοι όσοι συνθέτουν το παζλ ΠΑΡΑΔΟΣΗ. Δηλαδή ερευνητές, μουσικοί οργανοπαίχτες, τραγουδιστές. Αυτοί θα μας γνωρίσουν την ιστορία, την πληθυσμιακή καταγωγή, τους χορούς, τη μουσική, τα τραγούδια των κατοίκων της περιοχής μας. Είτε μέσα από δημοσιεύσεις, από βιβλία, από cd, dvd, από τηλεοπτικές παρουσιάσεις κ.α. Και ευτυχώς και ερευνητές-συγγραφείς καλούς έχουμε, και μουσικά παραδοσιακά σχήματα -κυρίως νεανικά- πολλά και η δισκογραφική παρουσία πολύ μεγάλη. Οπωσδήποτε σήμερα σημαντική- όσο ποτέ άλλοτε – είναι η συμβολή των Πολιτιστικών Συλλόγων στη δημιουργία παραδοσιακών χορωδιών, τμημάτων εκμάθησης παραδοσιακών οργάνων και χορών, κατασκευής φορεσιών, δημιουργία λαογραφικών μουσείων, εκδόσεις λαογραφικών βιβλίων, κ.α. Σε μάς εναπόκειται να τα αξιοποιήσουμε υπεύθυνα και σωστά.

7. Ποιόν συνάδελφό σας σέβεστε πάρα πολύ;

Είμαστε, ευτυχώς, πολλοί που ασχολούμαστε σοβαρά με την έρευνα, την καταγραφή και γενικά όλοι μας αποβλέπουμε στη ΔΙΑΣΩΣΗ της Παράδοσης, αλλά και τη μετέπειτα ΔΙΑΔΟΣΗ αυτής με διάφορους τρόπους. Όλους αυτούς τους σέβομαι με την ευχή να γίνουμε πολύ περισσότεροι.

8. Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες του Παρατηρητή της Παράδοσης;

ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΕ, αλλά και να ΤΗΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ.

Εκ της ομάδας συντακτών του Παρατηρητή της Παράδοσης ευχαριστούμε θερμά τον Δημήτριο Βραχιόλογλου που μας παραχώρησε την συνέντευξη, πιστεύουμε ότι οι φίλοι της σελίδας μας θα εκτιμήσουν την συνέντευξη αυτή. Του ευχόμαστε ο Θεός να του δίνει, υπομονή, επιμονή και καλή δύναμη. Επίσης θα θέλαμε να τον ευχαριστήσουμε που μας παραχώρησε το παρακάτω φωτογραφικό υλικό από τις καταγραφές του.