Ποιος είναι ο Σιαμίδης Γιώργος

Κάποιες ερωτήσεις για να σε γνωρίσουμε καλύτερα

1. Υπάρχει κάτι που θέλεις να κάνεις και δεν το έχεις κάνει ακόμα;

Θεωρώ πως έχω πετύχει τους βασικότερους στόχους μου ως τώρα και ότι δεν υπάρχει κάτι το οποίο θα ήθελα να κάνω και δεν το έχω κάνει ήδη. Καταρχήν αυτό που θεωρώ ως το πιο σημαντικό είναι ότι έχω κάνει δική μου οικογένεια, έχω δύο μικρά παιδιά και δόξα τω Θεώ είμαστε όλοι υγιείς, δουλεύουμε και πορευόμαστε. Από κει και πέρα όσον αφορά την ποντιακή παράδοση την οποία υπεραγαπώ, θεωρώ πως και σε αυτό το κομμάτι και ειδικότερα πάνω στα δύο μουσικά όργανα που με κέρδισαν από μικρό παιδί το αγγείον και το χειλιαύλιν (ποντιακή φλογέρα), έχω παίξει προσωπικά σημαντικό ρόλο στο να διασωθούν, μιας και ήταν ξεχασμένα για αρκετά χρόνια και τελικά να περάσουν στις επόμενες γενιές.

2. Σε ποια χώρα θα ήθελες να ταξιδέψεις;

Έχω κάνει αρκετά ταξίδια στο εξωτερικό. Η αλήθεια είναι όμως ότι πάντα έλεγα πως δεν έχω επισκεφθεί την Αυστραλία. Γνωρίζω ότι η Μελβούρνη είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη σε πληθυσμό Ελλήνων στον κόσμο μετά την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Οπότε θα ήθελα να το δω από κοντά αυτό.

3. Εκτός από την παράδοση με τι άλλο ασχολείσαι; Έχεις κάποιο χόμπι ή άθλημα;

Είμαι Μηχανολόγος Μηχανικός. Τελείωσα το πανεπιστήμιο το 2005 και από τότε αυτό είναι το βασικό μου επάγγελμα. Όσον αφορά τα χόμπι, σε μικρότερη ηλικία μου άρεσε να παίζω μπάσκετ με φίλους αλλά σήμερα δυστυχώς λόγω έλλειψης χρόνου αυτό δεν είναι εφικτό. Παρακολουθώ πλέον αθλητικά στην τηλεόραση. Αυτό που με γέμιζε ανέκαθεν ήταν η ποντιακή μουσική. Η παρέα, το «μουχαπετ’» με λίγους καλούς φίλους και με ωραία γνήσια παραδοσιακή ποντιακή μουσική. Δυστυχώς όμως αυτό το είδος διασκέδασης τείνει να εξαλειφθεί.

Σχετικά με την ενασχόληση σου με τα παραδοσιακά

4. Από πότε ξεκίνησε η ενεργή ενασχόληση σου με την παράδοση;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μπορώ να πω ότι ακούω ποντιακή μουσική. Το 1993 σε ηλικία 12 ετών ξεκίνησα να μαθαίνω ως αυτοδίδακτος την ποντιακή φλογέρα και τρία χρόνια αργότερα ασχολήθηκα και με το αγγείον. Το 1997 ήμουν πλέον μέλος του μουσικού προγράμματος της παραδοσιακής ποντιακής ταβέρνας «Παρακάθ» στη Θεσσαλονίκη.

5. Τι σε οδήγησε να ασχοληθείς με την παράδοση;

Γεννήθηκα και έχω μεγαλώσει μέσα σε μία οικογένεια αμιγώς ποντιακή. Πρόλαβα και έζησα πολύ με τους παππούδες μου και με την γιαγιά μου για τους οποίους ο παραδοσιακός ποντιακός τρόπος ζωής ήταν η καθημερινότητά τους. Παράλληλα είχα την τύχη να μεγαλώσω κοντά στον αδερφό του πατέρα μου τον Κώστα Σιαμίδη ο οποίος είναι ένας από τους πλέον καταξιωμένους λυράρηδες στον ποντιακό χώρο και στον οποίο οφείλω τα περισσότερα από τα μουσικά ερεθίσματα που έχω πάρει από μικρός. Σύμφωνα με αυτά λοιπόν ήταν εύκολο και αναμενόμενο να ασχοληθώ με την παραδοσιακή ποντιακή μουσική.

6. Τι πιστεύεις ότι έχει ανάγκη ο χώρος της παράδοσης;

Τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότερος κόσμος ασχολείται πλέον ενεργά με την παράδοση. Αυτό φυσικά είναι ευχάριστο και ενθαρρυντικό. Βλέπουμε όμως ότι, όπως όλα πλέον στη ζωή μας, έτσι και η παράδοση έχει εμπορευματοποιηθεί και πάνω σε αυτό έχει αρχίσει να θυσιάζεται και να χάνεται η σύνδεση με το παρελθόν. Αυτό που πιστεύω ότι έχει ανάγκη σήμερα η παράδοση, είναι ότι θα έπρεπε στο βαθμό που μπορεί ο καθένας μας που ασχολείται με πτυχές της, να μην ξεχνάει και το «ρομαντικό-αγνό» σκέλος της ενασχόλησης του με αυτήν, χωρίς απαραίτητα ανταπόδοση. Με αυτόν τον τρόπο θεωρώ πως θα ενεργεί το συναίσθημά μας και θα μας φρενάρει κατά κάποιο τρόπο, έτσι ώστε να υπάρχει μία λογική συνέχεια τελικά με το παρελθόν, χωρίς πολλές αλλοιώσεις. Έτσι θα μπορούμε να μιλάμε και στο μέλλον για «παράδοση».

7. Με ποια πρότζεκτ έχει πιαστεί την παρούσα στιγμή;

Το 2016 κυκλοφόρησα το cd «Αγγείου μνήμες» στο οποίο παίζω αγγείο και τραγουδάει ο Αλέξης Παρχαρίδης. Αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει κάτι που να ετοιμάζω ή και κάποια σκέψη που να έχει ωριμάσει, αλλά σίγουρα αργότερα και μόλις θα έχω κάτι επιπλέον να δώσω τότε θα το πραγματοποιήσω.

8 Τι μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στους αναγνώστες του Παρατηρητή της Παράδοσης (www.paratiritisparadosis.gr).

Καταρχήν θα ήθελα να συγχαρώ τους δημιουργούς του «παρατηρητή της παράδοσης» για αυτήν την πολύ όμορφη προσπάθεια. Αυτό που θα ήθελα να πω είναι πως…. πιστεύω ότι όλοι όσοι ασχοληθήκαμε με την παράδοση είμαστε απολύτως τυχεροί και ευλογημένοι διότι μόνο θετικά στοιχεία μπορεί να αποκομίσει κάποιος από την ενασχόληση του με αυτήν.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ