Ποιος είναι ο Νίκος Τζέλλος

Κάποιες ερωτήσεις για να σε γνωρίσουμε καλύτερα

Υπάρχει κάτι που θέλεις να κάνεις και δεν το έχεις κάνει ακόμα;

Να βγάλω δίπλωμα για σκάφος

2. Σε ποια χώρα θα ήθελες να ταξιδέψεις;

Μαρόκο

3. Αν μπορούσες, τι θα άλλαζες στην Ελλάδα;

Την παιδεία

4. Εκτός από την παράδοση με τι άλλο ασχολείσαι; Έχεις κάποιο χόμπι ή άθλημα;

Μου αρέσει να αθλούμαι, ιδιαίτερα το ποδήλατο. Μ΄ αρέσει επίσης η κατασκευή οργάνων, θέλω να μάθω να φτιάχνω λύρες

Σχετικά με την ενασχόληση σου με τα παραδοσιακά

Από πότε ξεκίνησε η ενεργή ενασχόληση σου με την παράδοση;

Από μικρή ηλικία, αλλά άρχισα πραγματικά να ασχολούμαι όταν πήγα φοιτητής

6. Τι σε οδήγησε να ασχοληθείς με την παράδοση;

Ο ήχος της Δωδεκανησιακής λύρας σε συνδυασμό με το χορό σούστα. Άρρηκτος δεσμός, κανένα άλλο όργανο δε μπορεί να εκφράσει της σούστα όπως η δωδεκανησιακή λύρα.

7. Ποιόν συνάδελφό σου σέβεσαι πάρα πολύ;

Πολλούς, πάρα πολλούς. Από τα μέρη μου, τον Ηλία Αναστασιάδη, τον Σάββα Περσελή, τον Γιάννη Κλαδάκη, τον Μιχάλη Ζωγραφίδη. Από άλλα μέρη, τον Νίκο Φιλιππίδη, τον Αλέξανδρο Παπαδάκη, τον Νίκο Οικονομίδη, τη Γιασεμή Σαραγούδα.

8. Με ποια πρότζεκτ έχει πιαστεί την παρούσα στιγμή;

Θέλω να φτιάξω ένα δίσκο με σκοπούς της Ρόδου, όχι τα γνωστά, αλλά με σκοπούς που δεν έχουν ακουστεί ποτέ εκτός Ρόδου. Μουσική με μαντολίνα, λύρα, τσαμπούνα.

9. Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον σχετικά με το αντικείμενο σου;

Να κάνω μια μουσική χαρτογράφηση του νησιού, να μελοποιήσω μεσαιωνικά ροδιτικα ποιήματα, και να διασκευασω όλους τους σκοπούς από το βιβλίο του Samuel baud bovy. Να μελοποίησω τα τραγούδια από τις συλλογές του Παύλου Γνευτου. Να δημιουργήσω μια μόδα όπου οι νέοι θα μαθαίνουν όλοι Δωδεκανησιακά, και θα χορεύουν Δωδεκανησιακά, βάζοντας τέλος στη κακή απομίμηση Κρητικών και Νησιωτών που έχει διαλύσει το Ροδίτικο πανηγύρι

10. Τι θα συμβούλευες κάποιον που ξεκινάει τώρα την ενασχόληση του με την παράδοση.

Σε ότι κάνει να το κάνει με αγάπη, και όπως το παρέλαβε, έτσι να το παραδώσει. Φανταστείτε στα έργα του Ομήρου, κάθε ένας που τα έπιανε να άλλαζε τις λέξεις, τη γραμματοσειρά, τη γλώσσα. Θα ήταν σήμερα ένα άχρηστο βιβλίο άνευ σημασίας. Ότι διατηρείται για πάντα, αξίζει περισσότερο από χρυσάφι. Να παλέψουν, λοιπόν, οι νέοι ώστε όταν εμείς γεράσουμε, οι νέοι του τότε να αισθάνονται δέος όταν παίζουν μία Μελωδία που έχει επιβιώσει 500 και 1000 χρόνια.