Ποιος είναι ο Γιώργος Ιωαννίδης

Σε ένα ήρεμο καφέ στην Καλαμαριά (και πάντα τηρώντας τα μέτρα ασφαλείας) συναντηθήκαμε με τον Γιώργο Ιωαννίδη. Παρόλο που ήταν η πρώτη φορά που συναντηθήκαμε, γρήγορα αρχίσαμε να μοιραζόμαστε τους προβληματισμούς μας για τον χώρο της Παράδοσης, τις ανησυχίες μας για το μέλλον της Παραδοσιακής μουσικής και γενικά τις απόψεις μας γύρω από τον συγκεκριμένο χώρο. Γρήγορα κατάλαβα ότι έχω απέναντι μου έναν άνθρωπο ο οποίος είχε ζήσει πολύ έντονα το Ποντιακό στοιχείο, αγαπά την Ποντιακή Παράδοση και τρέφει μεγάλο σεβασμό σε όσους προσπαθούσαν να υπηρετήσουν τον συγκεκριμένο χώρο. Πολύ γρήγορα ο πληθυντικός ευγενείας αντικαταστάθηκε από τον φιλικό ενικό και ξεκίνησε μια πολύ όμορφη και χαλαρή κουβέντα όχι μόνο για τον Γιώργο Ιωαννίδη αλλά και την Ελληνική Παράδοση γενικότερα.

1. Υπάρχει κάτι, άσχετα με τη παράδοση, που θέλεις να κάνεις και δεν το έχεις κάνει ακόμα,;

Γενικότερα στη ζωή μου κάτι που μου αρέσει πολύ είναι η καλή παρέα είτε σε ένα καφέ της περιοχής και της πόλης που ζω είτε ένα ταξίδι με ανθρώπους που αγαπώ . Ένα ταξίδι που θα ήθελα να κάνω είναι στην Αίγυπτο η στην Κίνα χώρες με αρχαίο πολιτισμό που σίγουρα θα ήταν ενδιαφέρον να τις γνωρίσω.

2. Αν μπορούσες, τι θα άλλαζες στην Ελλάδα;

Έχω ταξιδέψει σχεδόν παντού, δεν την αλλάζω την Ελλάδα με καμία χώρα. Γενικά στην Ελλάδα θα άλλαζα την πολιτική σκέψη. Θα προσπαθούσα ίσως να δώσω κίνητρο στα δικά μας παιδιά και ταλέντα να παραμείνουν στην Ελλάδα μας κ όχι να εκμεταλλεύονται την γνώση τους άλλες χώρες. Η Ελλάδα σίγουρα είναι ένας προορισμός με φυσικές ομορφιές όπως και πολλές άλλες χώρες, αυτό που την κάνει ξεχωριστή όμως πιστεύω ότι είναι η κουλτούρα μας.

Σχετικά με την ενασχόληση σου με τα παραδοσιακά

3. Από πότε ξεκίνησε η ενεργή ενασχόληση σου με την παράδοση;

Από 5-6 χρονών περίπου συμμετείχα στον σύλλογο του χωριού μου, Λευκώνα Σερρών. Έπειτα στην Εύξεινο Λέσχη Σερρών πάλι ως χορευτής. Έπειτα ο λόγω του αδερφού μου, ασχολήθηκα πιο ενεργά με την Ποντιακή μουσική, εκείνος έπαιζε λύρα, είχε και μουσικές σπουδές και εγώ τον συνόδευα. Με την παρότρυνση των συνανθρώπων μου μέσα από το σύλλογο «Γιώργο πες μας εκείνο το τραγούδι …..πες το άλλο τραγούδι» ξεκίνησα την πρώτη επαφή με το μικρόφωνο. Στη συνέχεια στις ετήσιες χοροεσπερίδες, ενώ είχανε κλείσει κάποιον καλλιτέχνη, για να τον ξεκουράσω , ξεκίνησα στον ετήσιο χορό να βγαίνω και εγώ για λίγα λεπτά Αυτή ήταν η πρώτη επαφή, το οποίο έγινε βίωμα, τρόπος ζωής, και αφού είχα το ταλέντο καλλιεργήθηκε και μου δόθηκε η ευκαιρία να κατέβω Θεσσαλονίκη. Εκεί πλέον στα 17-18 έτη μου, μου έγινε πρόταση από τον κέντρο «Λεμόνα» από τους αδελφούς Λευτέρη και Βασίλη Δημητριάδη. Εκεί πλέον ξεκίνησε πιο επαγγελματικά η ενασχόληση μου με το Ποντιακό τραγούδι. Με πρωτοστάτη τον Ανέστη Μωυσή. Το 1999 πήγα στο «Μίθριο» με τον Στάθη Νικολαΐδη και πάντα με την συνοδεία του αδερφού μου Λάζου Ιωαννίδη, για δύο σεζόν, 1999- 2001. Το 2001 – 2003 Τραγουδούσα στο «Κορτσώπον» στην Αθήνα, εξαιρετική εμπειρία. Εκεί δεν ήταν απλά ο χώρος εργασίας μου, ήταν χώρος διασκέδασης. Ταυτόχρονα μαθαίναμε και εμείς από τον Νίκο Ζουρνατζίδη με το οποίον είχαμε άριστη συνεργασία, Επίσης δεν μπορώ να μην αναφερθώ και στην άψογη συνεργασία που είχαμε με τον Βαγγέλη Δημούδη εκείνη την περίοδο, Το 2003 επέστρεψα Θεσσαλονίκη στο Κέντρο «Αυλαία», σε συνεργασία με τον Χρύσανθο και Γιώργο Ανανιάδη και τον Θεόδωρο Βεροιώτη. Αυτά ήταν τα πρώτα σημαντικά χρόνια στον χώρο της Ποντιακής μουσικής. Ένα περιστατικό στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ ακόμα είναι όταν στα 14 μου, όταν τραγούδησα συνοδεύοντας τον Γιάννη Τσανάκαλη. Επίσης μεγάλη συνεργασία ήταν στο Μέγαρο Μουσικής με τον Ομάρ Φαρούκ Τεμπιλέκ.

4. Τι σε οδήγησε να ασχοληθείς με την παράδοση;

Την παράδοση και την ποντιακή κουλτούρα ήμασταν τυχεροί να την ζήσουμε και να την βιώσουμε αφού υπήρχαν παππούδες και γιαγιάδες πρώτης γενιάς που τα βράδια μας αφηγούνταν περιστατικά ιστορίες από την πατρίδα που φάνταζαν σαν παραμυθία στα αυτιά μας. Με το πέρασμα των χρόνων αυτό στάθηκε αφορμή να ψαχτούμε λίγο παραπάνω με τις ρίζες μας

5. Από τις ιστορίες που έχεις ακούσεις από τους παλαιότερους, ένα ποντιακό γλέντι πριν 60 χρόνια με ένα αντίστοιχο γλέντι φέτος, τι διαφορές θα είχε;

Κάθε εποχή έχει τις δικές τις ανάγκες, και σίγουρα οι ανάγκες πριν 60 χρόνια ήταν διαφορετικές. Εκτιμώ, από αυτά που ακούω από τους παλαιότερους, ότι η ταχύτητα της μουσικής έχει ανέβει και ότι χορευτές πλέον προσπαθούν να χορέψουν λίγο πιο «φαντασμαγορικά», πιο πολλά τσαλίμια κλπ. Επίσης τότε δεν υπήρχε η δυνατότητας της γνώση της κάθε περιοχής. Η κάθε περιοχή είχε τα δικά της ακούσματα. Τώρα που ζούμε στον Ελλαδικό χώρο και υπάρχει η τεχνολογική ευχέρεια να ψάξουμε οτιδήποτε, σίγουρα υπάρχουν αλλαγές. Σε ένα πανηγύρι πλέον θα ακουστούν τραγούδια από όλο τον Πόντο και θα χορέψουν τα πάντα όχι μόνο του χωριού. Θυμάμαι, για παράδειγμα, κάποτε ήρθε ένας μουσικός να παίξει στο χωριό Αγγείον, παραδοσιακό όργανο του Πόντου, το οποίο όμως δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστό στο Κάρς, οπότε όταν άρχισε να παίζει είπε κάποιος που στεκόταν δίπλα μου «Τι είναι αυτό; Αυτό σκούζει σαν μωρό, πείτε του να φύγει». Ήταν λογικό να είναι κάτι ξένο στα αυτιά τους κ να τους φαίνεται ξένο κ περίεργο

6. Τι πιστεύεις ότι έχει ανάγκη ο χώρος της παράδοσης ;

Γενικά αυτό που θα ήθελα να πω ότι είναι ότι θα πρέπει να υπάρχουν περισσότερα κίνητρα να ασχοληθούν οι Έλληνες με την παράδοση. Είναι πολύ πλούσια η μουσική μας. Δεν θα πρέπει να υπάρχει ένας «μονόδρομος» που να μας οδηγεί σε μουσικές που δεν πρεσβεύουν την Ελληνική κουλτούρα και είναι κάτι που σε 2-3 χρόνια θα ξεχαστεί

7. Στον Ποντιακό χώρο παρατηρείται η κυκλοφορία νέων τραγουδιών, γραμμένα βέβαια σε Ποντιακό στίχο και με παραδοσιακή Ποντιακή μουσική. Αρκετοί αντιδρούν σε αυτά και δεν τα αποδέχονται ως παραδοσιακά.

Παρθενογένεση δεν υπάρχει και η παράδοση από κάπου δημιουργήθηκε, υπάρχουν καλά τραγούδια και κακά τραγούδια.

8. Παρατηρείται το φαινόμενο πολλά μουσικά σχήματα να εμπλουτίζονται με όργανα που δεν τα έχουμε συνηθίσει ως παραδοσιακά, όπως πλήκτρα, μπάσο, ντραμς κλαρίνο κλπ. Πολλοί αντιδρούν και λένε ότι αποτελεί αλλοίωση της Παράδοσης, το σχόλια σου.

Το να κρατήσεις αυτούσια την μουσική σου αυτότητα, δεν παίζει ρόλο με το πόσα ή ποια όργανα θα εκτελέσουν το κομμάτι, έχει σημασία ο τρόπος που το παίζεις και θα το τραγουδήσεις, αυτό κρατάει το μουσικό άρωμα και την ταυτότητα.

9. Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον σχετικά με το αντικείμενο σου;

Τα περισσότερα όνειρα μου σχεδόν τα έχω πραγματοποιήσει, αλλά πάντα θα υπάρχουν σχέδια και η ανάγκη της δημιουργίας. Έχω κάνει κάποιες φιλικές συμμετοχές σε δισκογραφίες όπως του Γιάννη Τσανασίδη και του φίλου μου Θανάση Στιλίρη που θα κυκλοφορήσουν.

10 Τι θα συμβούλευες κάποιον που ξεκινάει τώρα την ενασχόληση του με την παράδοση.

Αυτό που θα πρεσβεύει και θα κάνει να το έχει εξετάσει και να έχει γνώση και να μπορεί να το δει από όλες τις πλευρές

11 Ένα παράδειγμα μπορείς να μας δώσεις;

Ναι, πχ αν μιλάμε γι έναν μουσικό να έχει τη γνώση το πώς ήταν στην πρωταρχική του μορφή το κομμάτι , με τι τρόπο το παίζανε και από εκεί κι πέρα να μπορεί να το παίξει στη σημερινή εποχή χωρίς να αλλοιώσει βασικά χαρακτηριστικά

Σε ευχαριστώ για την κουβέντα που είχαμε, μπορώ να πω ότι πέρασα πολύ ωραία συζητώντας για όλα αυτά.

Εγώ ευχαριστώ την ομάδα του Παρατηρητή της Παράδοσης που μου έδωσε την ευκαιρία να μιλήσω για μένα και τον χώρο της Παράδοσης που αγαπώ. Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι πρέπει να διαφυλάξουμε την παράδοση μας, να μην αφήσουμε άλλους να οικειοποιούνται την Ελληνική Παράδοση. Είναι σημαντικό οι σύλλογοι κι να δημιουργούνται και να προσπαθήσουν να ,μεταφέρουν βιώματα παλαιοτέρων με τα μεταδώσουν αγάπη για την παράδοση.