Ποιος είναι ο Γιάννης Δερμιτζάκης

Ο κύκλος συνεντεύξεων του Παρατηρητή της Παράδοσης συνεχίζει φιλοξενώντας έναν άνθρωπο που αγαπάει πάρα πολύ την Ελληνική παράδοση. Σας καλωσορίζουμε στο κεφάλαιο της σελίδας μας «ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΡΜΙΤΖΑΚΗΣ».

Υπάρχει κάτι που ονειρεύεστε να κάνετε και δεν το έχετε κάνει ακόμα;

Να ηχογραφήσω ένα δίσκο με δικές μου συνθέσεις είναι κάτι που δεν έχω κάνει. Οι συνθέσεις υπάρχουν και το σχέδιο αυτό πρόκειται να υλοποιηθεί όμως σύντομα.

Σε ποια χώρα θα θέλατε να ταξιδέψετε;

Δύσκολη ερώτηση γιατί τα μέρη που έρχονται στο νου είναι πολλά.

Αν μπορούσατε, τι θα αλλάζατε στην Ελλάδα;

Είναι πολλά εκείνα που κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να αλλάξουν, και τα περισσότερα νομίζω θα άλλαζαν αν ξεκινούσαμε να δουλεύουμε από εμάς τους ίδιους, την κουλτούρα μας και την νοοτροπία μας. Αν θα έπρεπε να αναφέρω κάποιο ίσως θα ήταν οι πελατειακές σχέσεις πολιτών και πολιτικής εξουσίας, οι οποίες αποτελούν ένα αρκετά σκοτεινό σημείο στην Ελλάδα.

Εκτός από την παράδοση με τι άλλο ασχολείστε; Έχετε κάποιο χόμπι ή κάνετε κάποιο άθλημα;

Ο ελεύθερος μου χρόνος κυρίως επενδύεται στην μουσική, σε διάβασμα ή σε κάποια ταινία.

Από πότε ξεκίνησε η ενεργή ενασχόληση σας με την παράδοση;

Ουσιαστικά το 2007 ήταν η χρονιά την οποία ξεκίνησε η μελέτη μου στο ούτι και άρχισε παράλληλα και η ενασχόληση μου με όλες τις τροπικές μουσικές παραδόσεις της Ανατολικής Μεσογείου. Μέσω της μελέτης του βασικού ρεπερτορίου που υπηρετεί το όργανο, άρχισε ένας μουσικός δρόμος ο οποίος ήταν γεμάτος “σταυροδρόμια”. Μέσα στην μεγάλη αυτή “γειτονιά”, της Ανατολικής Μεσογείου οι λαοί ανά τους αιώνες δημιουργούσαν, συνδιαμόρφωναν αρκετές φορές, και “δανειοδοτούσαν” με μουσικό πολιτισμό (και όχι μόνο) ο ένας το άλλο.

Τι σας οδήγησε να ασχοληθείτε με την παράδοση;

Τα πρώτα χρόνια της ενασχόλησης μου με την μουσική μελετούσα πειραιώτικο (κυρίως) ρεμπέτικο. Μέσω του ρεμπέτικου άρχισα να ακούω την Σμυρναίικη σχολή και παραδοσιακά μικρασιάτικα τραγούδια. Ακούγοντας όλους εκείνους τους μεγάλους δασκάλους οργανοπαίκτες, συνθέτες και τραγουδιστές της συγκεκριμένης “σχολής” του ρεμπέτικου όπως ο Τούντας, ο Ογδοντάκης (Ι. Δραγάτσης), ο Δημήτρης Σέμσης, Η Ρόζα Εσκενάζυ, Η Μαρίκα η πολίτισα, η Μαρίκα Παπαγκίκα, ο Κώστας Ρούκουνας, ο Τομπούλης, ο Γιώργος Παπασιδέρης κ.α. των προπολεμικών ηχογραφήσεων του γραμμοφώνου, κατάλαβα ότι με το συγκεκριμένο είδος θα ήθελα να ασχοληθώ. Το μπουζούκι και ο τζουράς με τα οποία είχα ασχοληθεί έως τότε δεν με βοηθούσαν στην μελέτη της συγκεκριμένης παράδοσης καθώς τα μικροδιαστήματα, το ύφος και όλα τα στοιχεία που κάνουν ιδιαίτερες τις ασυγκέραστες μουσικές παραδόσεις της ανατολής δεν αποδίδονταν όπως θα ήθελα στα συγκεκριμένα όργανα.
Ακούγοντας το ούτι μέσω κάποιων τοπικών μουσικών της Κρήτης, συνειδητοποίησα ότι ήταν ένα όργανο με το οποίο ήθελα να ασχοληθώ. Ο “αφαιρετικός” του ήχος, και οι δυνατότητες του στην ανάπτυξη του αυτοσχεδιασμού ήταν τα χαρακτηριστικά που αρχικά με ώθησαν στο όργανο. Η σύνδεση του οργάνου με το ρεπερτόριο της Σμυρναίικης σχολής που προανέφερα αποτέλεσε έναν ακόμη συνδετικό κρίκο ανάμεσα σε εμένα και το όργανο.

Ποια από τις συνεργασίες που έχετε κάνει θεωρείτε ότι είναι ξεχωριστή; Ποια θεωρείται ότι ήταν πολύ ιδιαίτερη;

Από όλες τις συνεργασίες μου αποκόμισα ξεχωριστές και σημαντικές εμπειρίες. Λίγο έως πολύ όλες επέδρασαν σε καλλιτεχνικό επίπεδο πάνω μου και από όλες διδάχθηκα. Αν θα έπρεπε οπωσδήποτε να αναφέρω κάποιον, αυτός θα ήταν ο Γιώργος Παπαϊωάννου, ένας εξαιρετικός βιολιστής, τον οποίο εκτιμώ ιδιαίτερα σε ανθρώπινο και καλλιτεχνικό επίπεδο. Είχα την χαρά να ηχογραφήσω μαζί του συνθέσεις μου και να παίξουμε ζωντανά σε συναυλίες.

Το ούτι είναι ένα πολύ ιδιαίτερο όργανο καθώς μπορεί να υποστηρίξει ενδεχομένως και το 100% των παραδοσιακών τραγουδιών της Ελλάδας. Για παράδειγμα ένας Κρητικός λυράρης ή ένας Θρακιώτης γκαιντατζής έχει πιο περιορισμένο ρεπερτόριο. Αυτό σας κούρασε πολύ στην μελέτη σας;

Οι τοπικές μουσικές παραδόσεις της Ελλαδικού χώρου που έχω ασχοληθεί περισσότερο αφορούν τα νησιά του Αιγαίου, την Κρήτη, την Θράκη και τη Μακεδονία. Είναι αλήθεια ότι το ούτι μπορεί να σταθεί σε όλες τις μουσικές παραδόσεις και να έχει ιδιαίτερο ρόλο αναλόγως τις τοπικές ιδιαιτερότητες. Δεν θα έλεγα ότι με κούρασε κάποιο πεδίο μελέτης αφού ποτέ δεν έγινε εξαναγκαστικά. Το κίνητρο ήταν πάντα η γνώση, το άνοιγμα του μυαλού. Θεωρώ ότι όσο περισσότερες διαφορετικές παραδόσεις κάποιος μελετήσει, τόσο πιο ολοκληρωμένος μουσικός θα γίνει. Βέβαια, πρωταρχικής σημασίας για να μελετήσω οποιοδήποτε στυλ μουσικής αποτελεί να μου αρέσει και να με συγκινεί.

Με ποια πρότζεκτ έχετε πιαστεί την παρούσα στιγμή;

Στα άμεσα σχέδια μου είναι η ηχογράφηση κάποιων δικών μου συνθέσεων, και η προετοιμασία δύο διαφορετικών ντουέτων, με τα οποία δουλεύουμε αυτήν την περίοδο.

Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον σχετικά με το αντικείμενο σας;

Βασικός μου στόχος είναι πάντα η προσωπική μου εξέλιξη, αφενός στο πεδίο του οργάνου που ασχολούμαι και αφετέρου στο κομμάτι της διδασκαλίας, το οποίο αποτελεί ένα επίσης σημαντικό για εμένα πεδίο.

Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες του Παρατηρητή της Παράδοσης (www.paratiritisparadosis.gr).

Θεωρώ ότι ιστοσελίδες όπως η “Παρατηρητής της παράδοσης” είναι ιδιαίτερα σημαντικές και θα πρέπει να στηρίζονται από τους αναγνώστες. Η “ανοιχτή ματιά” στην παράδοση και την εξέλιξη της, καθώς και η προβολή μουσικών προσώπων και τοπικών παραδόσεων οι οποίες στην εποχή μας δεν απευθύνονται απαραίτητα στον λεγόμενο “εμπορικό” κόσμο (με την έννοια του περιτυλίγματος, πυροτεχνήματος και όχι της ουσίας) αποτελούν για εμένα αναγκαίες και σημαντικές προσπάθειες στην εποχή μας. Ο μουσικός ο οποίος ασχολείται με την παραδοσιακή μουσική θα πρέπει να μελετήσει όσο γίνεται σε περισσότερο βάθος τους παλαιότερους δασκάλους, και σαν απώτερο στόχο του θα πρέπει να έχει πάντα την προσωπική του έκφραση και πρόταση στο σήμερα. Η μουσειακή επαναλαμβανόμενη αναπαραγωγή του παρελθόντος στο σήμερα δεν βοηθάει την εξέλιξη της παράδοσης, ούτε προσφέρει νέες ιδέες. Ο κάθε μουσικός θα ήταν ιδανικό να καταθέσει τις δικές του προτάσεις στο σήμερα, και αν αυτές οι προτάσεις δεν υποκινούνται από εμπορικά κριτήρια αλλά από την πραγματική του στάση, είμαι σίγουρος ότι θα “πιάσουν τόπο”.

Εκ της ομάδας συντακτών του Παρατηρητή της Παράδοσης ευχαριστούμε θερμά τον Γιάννη Δερμιτζάκη και του ευχόμαστε πολλές επιτυχίες στο έργο του.

ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ