Ποια είναι η Στέλλα Κονιτοπούλου

1.      Από πότε ξεκίνησε η ενεργή ενασχόληση σας με την παράδοση. Τι σας οδήγησε να ασχοληθείτε με την παράδοση;

Άρχισα να δείχνω ενδιαφέρον από πολύ μικρή ηλικία, από 8 ετών. Τα πρώτα ακούσματα που είχα ήταν μέσα από το σπίτι. Η φωνή της μητέρας μου Αγγελικής Κονιτοπούλου και οι μελωδίες που έπαιζε ο παππούς μου, Μιχάλης Κονιτόπουλος, στο βιολί. Οπότε η ενασχόλησή μου ήρθε φυσικά και αβίαστα. Εννοώ ότι για κάποιον λόγο που τότε λόγω ηλικίας δεν μπορούσα να εξηγήσω, ήθελα να ασχοληθώ με το τραγούδι. Ξέρετε, πιστεύω πως όλα αυτά ξεκινούν από τα βιώματα που έχει ένα παιδί από το σπίτι του.

2.      Η οικογένειά σας συνέβαλε να αγαπήσει όλη η Ελλάδα τα νησιώτικα, πως αισθάνεστε γι’αυτό;

Ναι αυτό που λέτε είναι αλήθεια. Αισθάνομαι ευλογημένη και τυχερή για την οικογένειά μου. Θεωρώ ότι και να μην ήμουν μέλος αυτής της οικογένειας, αν ήμουν δηλαδή ένας εξωτερικός παρατηρητής, πάλι τον ίδιο θαυμασμό θα είχα που τόσα μέλη – πλην ελαχίστων που δεν ακολούθησαν το επάγγελμα – ασχολούνται με τη μουσική και έχουν ταλέντο σε αυτό που κάνουν. Νιώθω σεβασμό για αυτές τις κρυστάλλινες γυναικείες φωνές και το χαρακτηριστικό μουσικό μας ύφος, βασικά γνωρίσματα αυτού που αργότερα καθιερώθηκε ως «Κονιτοπουλέικο». Επίσης είναι πολύ ξεχωριστό, πως αυτή η οικογένεια δίνει δημιουργούς που γεννούν συνεχώς νέες ιδέες, τόσο στο παίξιμο όσο και στη σύνθεση.

3.      Μετά από τόσα ταξίδια στο εξωτερικό που κάνατε, πως σας φαίνονται οι Έλληνες που ζούνε εκεί; Νιώθετε ιδιαίτερη την αγάπη από τους συμπατριώτες μας στο εξωτερικό;

Όντως  ταξιδεύω στο εξωτερικό, από πολύ μικρή. Το πρώτο μου υπερατλαντικό ταξίδι ήταν στα 16 μου. Η άποψη που έχω για τους Έλληνες που ζουν εκεί, είναι ότι διατηρούν την παράδοση με μεγαλύτερη ζέση από εμάς, καθώς τους λείπει η πατρίδα. Προσωπικά με συγκινεί πολύ αυτό και επειδή το είδος που τραγουδώ συνδέεται άμεσα με τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας, τα οποία εκείνοι τηρούν ακόμη σχεδόν ευλαβικά, αναπόφευκτα και η αγάπη που εισπράττω είναι πολύ μέγαλη.

4.      Συνεχίζετε δυναμικά με το «κοίτα τι χάνεις». Θέλετε να μας μιλήσετε γι’αυτό το εγχείρημα;

Ναι, είναι ένα χορευτικό κομμάτι, σε μουσική του αδελφού μου Βασίλη Κλουβάτου – συνθέτη του μεγαλύτερου μέρους της δισκογραφίας μου – και σε στίχους των Μάκη Φιλιππούση και Άννας Κουτουμάνου. Στη διάρκεια της καραντίνας,ηχογράφησα νέα τραγούδια τα οποία κυκλοφορούν ψηφιακά από την Real Music. Μέσα σε αυτά ήταν και αυτό το τραγούδι, το οποίο επέλεξα να βγει αμέσως μετά την άρση των μέτρων, για να δώσει την αίσθηση ανεμελιάς και του χορού, που τόσο μας έχει λείψει. Η παραγωγή νέων τραγουδιών είναι κάτι που με απασχολεί έντονα, παράλληλα με τις επανεκτελέσεις παραδοσιακών τραγουδιών που αγαπώ.

5.      Τί πιστεύετε ότι έχει ανάγκη ο χώρος της παράδοσης;

Να τον γνωρίζουν οι νέοι, οι νέοι κάθε εποχής, για να διατηρείται ζωντανός.

6.      Πως σας φαίνονται οι νεότεροι καλλιτέχνες που αποφοιτούν από τα ωδεία και τα μουσικά σχολεία και υπηρετούν την παραδοσιακή μουσική. Κάποιοι θεωρούν ότι το αποτέλεσμα είναι “στείρο”, “τυποποιημένο” και “άχρωμο”. Άλλοι είναι  πιο αισιόδοξοι και πιστεύουν ότι η νέα γενιά ακολουθεί πλέον πιο σωστά πρότυπα και υπηρετούν πιο σωστά την παραδοσιακή μουσική.;

Είναι πολύ αισιόδοξο και πολύ σημαντικό ότι υπάρχουν αυτοί οι χώροι στους οποίους συμβαίνει αυτή η εξοικείωση με την παράδοση. Για μένα δεν έχει τόση σημασία το αποτέλεσμα, που όντως συχνά μπορεί να είναι κάπως «ακαδημαϊκό», γιατί ένας καλλιτέχνης ειδικά στα ξεκινήματά του δεν είναι αναμενόμενο να έχει ήδη διαμορφωμένο ένα ξεκάθαρο όραμα για την καλλιτεχνική του πορεία. Αυτό είναι κάτι που το βρίσκει με την τριβή επάνω στη δουλειά και τον χρόνο που περνάει. Οπότε μόνο θετικά το βλέπω και χαίρομαι πολύ που συμβαίνει. Μάλιστα, έχω ήδη εντοπίσει φωνές που στα αυτιά μου έχουν αυτό το ξεχωριστό ηχόχρωμα, που συναντούσαμε σε παλαιότερες γενιές.

7.      Η καταγωγή σας είναι από την πανέμορφη Νάξο, ένα νησί το οποίο οι περισσότεροι το έχουμε επισκεφτεί. Λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων προλαβαίνετε να το επισκεφτείτε;;

Την αγαπώ πολύ την Νάξο. Είναι ένας ευλογημένος τόπος σε κάθε γωνιά της. Δυστυχώς δεν πηγαίνω όσο συχνά θα ήθελα, αλλά στο μέλλον πιστεύω ότι θα καταφέρνω να πηγαίνω πιο συχνά.

8.      Ποια τα σχέδιά σας για το μέλλον;

Θέλω να συνεχίσω να είμαι έτσι δημιουργική, όπως τώρα, με πιο ώριμη σκέψη και με καλύτερη αξιοποίηση της πείρας των χρόνων επάνω στη δουλειά. Εύχομαι να συναντήσω και ωραίους ανθρώπους που να μπορούν να με βοηθήσουν σε αυτους τους στόχους!

9.      Τι μήνυμα θα θέλατε  να στείλετε στους αναγνώστες του Παρατηρητή της Παράδοσης (www.paratiritisparadosis.gr);

Εύχομαι να έρθουν καλύτερες μέρες για όλους σε ανθρώπινο επίπεδο και σε ό,τι αφορά στα της παράδοσης, να την αισθανθούμε ξανά σαν βίωμα, να μην την αγαπούμε μόνο από απόσταση. Αυτό σίγουρα θα μας κάνει καλύτερους!

Σας ευχαριστώ από καρδιάς για τη φιλοξενία!

Ως ομάδα συντακτών σας ευχαριστούμε πολύ κα χαρήκαμε για την συνεργασία, σας ευχόμαστε καλή επιτυχία και ο Θεός να σας δίνει δύναμη και φώτιση σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ