Να έσ’νε σο παρχάρ’ δεντρόν
κ’ εγώ ραχί χιονόπον
ελί(γ)ουμ’νε κ’ επότιζα
τη ρίζα σ’ τριγωνόπο μ’
Ο ήλιον πα να βζίεται
μ’ εθαρρείς θα τρομάζω
πουλί μ’ με τ’ ομματί σ’ το φως
βελόν’ πα βελονιάζω
Τα μάραντα εφλούγγιξαν
κ’ εξέγκανε τσιτσάκια
κ’ εσύ ακόμαν δάκροπα
ποτίεις με και φαρμάκια
Όντες ριγάς θα λες μ’ ατό
τον ήλιον να σταλίζω
κι όντες διψάς μικρόν αρνί μ’
τα λίβα θα τσουμίζω
