(Μακρύν καϊτέ)
Ολόερα σο κρεβάτι σ’ πουλόπα κελαηδούνε
τ’ αγγέλτς πα επαλάλωσες, ατοίν πα τραγωδούνε
Ολόερα σ’ οσπιτόπο σ’ πόσα στρατόπα έχω
χαπέρ’ όντες θα δίγω σε, αρνί μ’, θα ξεροβέχω
(Τικ)
Τρωγ’ ατόν π’ εσέν εποίνεν, τρωγ’ ατόν π’ εσέν έχτ’σεν
τ’ ουρανού όλα τα αψίματα απέσ’ σην καρδία μ’ έψεν
Επωδός
Αρ’ ατώρα χερομύλτσον τσάκωσον τα χερομύλια
χοντρά μ’ ευτάς τ’ αλεύρια, μετ’ εσέν την πελιά μ’ εύρα
Τ’ οσπίτι σ’ εν παράμερα, ολόερα τουβάρια
το καρδόπο μ’ εκλείδωσες κι επαίρες τ’ ανοιγάρια
Έλα ’μπα σ’ εγκαλιόπο μου και σα χέρια μ’ τα δύο
η ψη μ’ αν πάει σην κόλασην εσέν ’κι παραδίγω
