Νίκος Τζέλλος

Γεννήθηκα στη Ρόδο το 1994. Στην οικογένεια μου όλοι ασχολούμασταν με τον παραδοσιακό χορό λόγω του Θεάτρου Νέλλης Δημόγλου, στο οποίο χόρευαν και οι δύο μου γονείς, ενώ η ίδια είναι γιαγιά μου. Έτσι μυήθηκα από νωρίς στην παραδοσιακή μουσική και χορό, μαθαίνοντας χορούς, και αλλάζοντας αρκετά μουσικά όργανα στη πορεία.

Αργότερα, ενδιαφέρθηκα εντονότερα με τον Ροδίτικο πολιτισμό, τους χορούς, τη μουσική, την ενδυμασία, τον τρόπο ζωής. Στη Ρόδο υπάρχει μια έντονη κλίση προς τους νησιώτικους και τους κρητικούς χορούς ,εις βάρος της ροδίτικης παράδοσης. Αυτό αποτέλεσε το “καύσιμο” στην επιθυμία μου να μάθω τη πραγματική λαογραφία του τόπου μου. Αρχικά κάνοντας μια συλλογή όλων των μουσικών ηχογραφημάτων, παλαιών βίντεο χορού και λαογραφικών βιβλίων. Ταυτόχρονα ξεκίνησα να μαθαίνω λύρα, μόνος μου αρχικά, ενώ αργότερα έκανα μαθήματα 3 μήνες στον δάσκαλο Γεώργιο Παραγιό.

Οι μουσικές μου επιρροές σε αυτό το εγχείρημα ήταν πολλές, Γιάννης Παυλίδης, Σάββας και Δημήτρης Περσελής, Γιάννης Κλαδάκης, Μιχάλης Ζωγραφίδης, Ηλίας Αναστασιάδης, Παναγιώτης Σαρικάς, Μικές Τσουνιάς, Μηνάς Παπαμηνάς, Δημήτρης Συνεσίου.

Όταν πήρα την πρώτη μου καρπάθικη λύρα, έπεσα με τα μούτρα στη “δουλειά”. Όμως ήξερα, ότι ήθελα μια αυθεντική Ροδίτικη λύρα, διότι όπως είναι γνωστό, σε κάθε νησί των Δωδεκανήσων, τα καλούπια των λυρών, είναι διαφορετικά, πέρα από το παίξιμο, εξού και ο ήχος. Έτσι, έκανα μια έρευνα που απέδωσε καρπούς, και βρήκα μια ζεστή οικογένεια και καλούς φίλους στο χωριό Αφάντου μέσω της φίλης Ευαγγελίας Παυλούς, του αδερφού και του πατέρα της, όπου μου έδειξαν τη λύρα του παππού τους, αγορασμένη από έναν παλαιό λυριστή του χωριού, τον οποίο κατέγραψε ο Samuel Baud Bovy.

Αμέσως πήγα στον φίλο Μανώλη Λεντάκη, οργανοποιό από την Όλυμπο Καρπάθου, για να φτιάξουμε μια ρέπλικα, ένα πανομοιότυπο αντίγραφο. Αφότου ολοκληρώθηκε, και πήρα το όργανο στα χέρια μου, η επόμενη στάση ήταν να συσσωρεύσω όλες μου τις γνώσεις, μουσικής, χορού, λαογραφικές, ύφους σε ένα κομμάτι, μια Σούστα για αρχή.