Μαρίκα

Ωχ δεν ειν’ αυγή, δεν ειν’ αυγή να σηκωθώ
Μαρίκα μου.

Ώρε δεν είναι μεσημέρι, τα μεσάνυχτα
την πόρτα σ’ άνοιξα.

Ωχ να γείρω το, να γείρω το κεφάλι μου
Μαρίκα μου.

Ώρε να `ρθω στην αγκαλιά σου,
άστρο της αυγής γιατί άργησες να βγεις.