Μήλο μου κόκκινο, ρόιδοβαμμένο
γιατί με μάρανες τον πικραμένο;
Πηγαίνω κι έρχομαι, μα δε σε βρίσκω
βρίσκω την πόρτα σου μανταλωμένη.
Τα παραθύρια φεγγοβολούνε
ρωτώ την πόρτα σου, “που πάει η κυρά σου;”
Κύρα μ΄ δεν είναι εδώ, πάει για τη βρύση
πάει για να πιει νερό και να γιομίσει
