Μάζω’ τα περιστέρια σου ’τι ερχόνται στην αυλή μου,
μου τρώνε το σιτάρι μου, μου πίνουν το νερό μου,
μου παίρνουν και στα νύχια τους το χώμ’ απ’ την αυλή μου.
Εγώ το χώμα τό ’θελα να χτίσω μοναστήρι,
να βάλω μέσα καλογριές κι απ’ όξω καλογέρους
κι εγώ να γίνω ’γούμενος, να τους ’ξομολογάω
