Εψές η νύκτα ’σιόνιζεν,
Λούλλα μου, Μαρούλλα μου
τζαι τα πουλιά μαρκώσαν.
Τζ’ εγιώνι μεσ’ τ’ αγκάλια σου,
Λούλλα μου, Μαρούλλα μου
κρυότην εν ένωσα.
Εψές η νύκτα μια ήτουν, Λούλλα μου…
τζαι πόψε δκυό γινήκαν.
Τζ’ εν οι καμοί σου μουζουρού, Λούλλα μου…
τζ’ εξηφανερωθήκαν.
Νωστά π’ αγαπηθήκαμεν, Λούλλα μου…
έππεφτα τζ’ εν εκάμμουν.
Τζ’ ελάλουν: Παναΐα μου! Λούλλα μου…
οι άλλοι πώς βαστάγνουν!
Εις τον γυρόν της θάλασσας, Λούλλα μου…
να πα’ να ορκιστούμεν.
Τζ’ ωσπόσ’ η θάλασσα νερόν, Λούλλα μου…
να μεν ποχωριστούμεν
