Και ν’ αϊλλοί εκείνεν τη μάναν
π’ είχεν δύο παιδία
τ’ έναν ο Χάρον επαίρεν
τ’ άλλο η ξενιτεία.
Και γιάτι Χάρε αγληγορείς
και θελτ’ ς να παίρτ’ ς το ψόπο μ’
σ’ αβού τον κόσμον που ολ’ ζουν
γιαμ κ’έχω και ‘γω τόπον.
Και ο χάρον έρθεν εμπροστά μ’
λέει με ‘α παίρω την ψη σ’ ι
έχω μουράτια απλέρωτα
Χάρε μ’ αγληγορείς
