Τ’ αρνί μ’ την πόδαν ντο πατεί
τ’ ιχνάρ’ν εθέ πελίν εν
το πόϊν εθέ λεγνόμακρον
θαρρείς αγγέλ’ παιδίν εν
Η καλατσή ατ’ς νόστιμον
το γέλος ατ’ς αγνόν εν
αδά σον κόσμον έμορφον
αρ’ ατό μαναχόν εν
Τ’ εμόν του καρίπ τ’ όνεμαν
σ’ έναν βραχιάλι σ’ γράψον
όντες φορείς και αναλλάεις
ας κρούει σο νου σ’ και κλάψον
