Θάλασσα, θάλασσα τους θαλασσινούς, θαλασσάκι μου
μη τους θαλασσοδέρνεις, θαλασσάκι μου, φύσα μαϊστρουλάκι μου
Θάλασσα κι αρμυρό νερό, να σε ξεχάσω δεν μπορώ
να σε ξεχάσω δεν μπορώ, θάλασσα κι αρμυρό νερό.
Ροδόσταμο, ροδόσταμο να γίνεσαι, μ’ έλα μπρόβαλε
την μπόρκα ντος να ραίνεις, θάλασσα πλατιά, καμός που είν’ η ξενιτιά.
Θάλασσα κι αρμυρό νερό, να σε ξεχάσω δεν μπορώ
να σε ξεχάσω δεν μπορώ, θάλασσα κι αρμυρό νερό.
Να ‘μουν αφρός, να μουν αφρός της θάλασσας, θαλασσώνομαι
κι αέρας τους πελάου, θαλασσώνομαι, για σένα ξημερώνομαι.
Θάλασσα κι αρμυρό νερό, να σε ξεχάσω δεν μπορώ
να σε ξεχάσω δεν μπορώ, θάλασσα κι αρμυρό νερό.
Και στ’ άρμπουρο, και στ’ αρμπουρό της βάρκας σου, μ’ άστρο της αυγής
πέρδικα να κελάδου, μ’ άστρο της αυγής, γιατί άργησες τόσο να βγεις;
Θάλασσα κι αρμυρό νερό, να σε ξεχάσω δεν μπορώ
να σε ξεχάσω δεν μπορώ, θάλασσα κι αρμυρό νερό.
***Άρμπουρο: το άλμπουρο, το κατάρτι του πλοίου
καμός: καημός
μπόρκα: πόλκα, φουντωτά μαλλιά πάνω από το μέτωπο
να κελάδου: να κελαηδούνε
ντος: τους
