“Θάλασσα, μαύρη θάλασσα, απάν’ -ισ’ κέσ’ ελάστα
πόσα κορτσόπα εφίλεσα και πόσα εγκαλιάστα.
Εγώ το ρακίν πίν’ ατό πασκείμ για μεθυσίαν
πίν’ ατό ας σ΄εφκιάροπο μ’ κι ας σην τυριαννισίαν.
Εμέν η μάνα μ’ είπε με, εμέν η μάνα μ’ λέει με
όθεν πας μη βραδιάσκεσαι και πάντα διαρμενεύ’ με.
Νουνίζω, μάνα μ’, νουνίζω και πώς να μη νουνίζω
τα συνέλ’κα μ’ υπάντρεψαν κι εγώ πεκιάρτς γυρίζω.”
