Εμέν Σαββέλη λέγ’νε με τη τραγωδί’ τεχνίτες,
οι Κρωμέτ’ ’κ’ ινιανεύ’ν ατό ντο είμαι Ιμερίτες.
Σαββέλη σύρον το τοξάρ’ να κακανίζ’ η λύρα σ’,
άμονεσέν ’κ’ ευρίεται και σον κόσμον άλλ’ είνας.
Εγώ ση Κανάρ’ το πεγάδ’, τ’ αρνί μ’εσαρουλεύτα,
ενεθεμάτ’σα εγώ εμέντην ώραν ντ’ εγεννέθα.
Τρώγω σε Μέλη μ’, τρώγω σε, μέλι μ’ και σεκέριμ’,
απόψ’ είδα σε σ’ όρωμαμ’ εκείσ’νε απάν’ σο χέρι μ’.
Λεξιλόγιο:
’κ’ινιανεύ’νατο = δεν το πιστεύουν
εσαρουλεύτα (αόρ. ρ. σαρουλεύκουμαι) (λ. τουρκ.)= αγκάλιασα
ενεθεμάτ’σα(αόρ. ρ. αναθεματίζω)= καταράστηκα
