Εκειά που σμίγουν οι καιροί, κι απού κατασταλάσουν εκειά πύργος εκτίστηκεν, πύργος εθεμελιώθει πύργος και σιντερόπυργος, και μαρμαροχτισμένος και μέσα κόρη κάθεται, και το φιλί ζυγιάζει ζυγιάζει καμπανίζει το, του ναύκληρου το δούδει και πέφτει και πολύ ριτζάς, εις το καραβοκύρη παρακαλώ σε ναύκληρε, κι εσέ καραβοκύρη μη δώστε του πολύ αγαπώ, βαρύ κουπί να λάμνει.
