Δυο πουλάκια τα καημένα πάνω γύ-πάνω γύριζαν για μένα. Το ΄να το πολυαγαπάω τ’ άλλου το-τ’ άλλου το περιγελάω. Το ‘να το ταΐζω μέλι τ’ άλλου κο-τ’ άλλου κόκκινο πιπέρι. Ή σκαρφίτσα ή βιλόνι την καρδιά μ’, την καρδιά μ’ τη μαχιρώνει. Μουρή βλάχα βλαχοπούλα κι γκιζέλ’ κι γκιζέλ καστιρνοπούλα. Ποιος σι του ‘πει δε σι θέλου κι έβαλις, κι έβαλις τα λερωμένα. Ρίξει κάτου τα καημένα κι έλα εδώ κοντά σε μένα
