Δημήτρης Βραχιόλογλου

Είναι: Εκπαιδευτικός, Συγγραφέας, Ερευνητής – Μελετητής του Λαϊκού Πολιτισμού της Θράκης, Δημοσιογράφος, παραγωγός πολιτιστικών εκπομπών στην τηλεόραση και στο Ραδιόφωνο, αλλά ακόμα και Διαιτητής βόλεϊ και μάλιστα Εθνικών Κατηγοριών. Χοροδιδάσκαλος και σήμερα Πρόεδρος του ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΧΟΡΩΝ και ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ.

Γεννήθηκα στο Διδυμότειχο του νομού Έβρου. Στη βυζαντινή πολιτεία του βορρά, στο Μυστρά του βορρά, όπως θέλω να το αποκαλώ , πόλη που μου πρόσφερε τα πρώτα ακούσματα μαζί με τα πρώτα γράμματα. Παρακολούθησα το Δημοτικό Σχολείο και τις τέσσερις τάξεις του τότε εξαταξίου Γυμνασίου στο Διδυμότειχο, ενώ τις δύο τελευταίες τάξεις στο Γυμνάσιο Ναυπλίου, άλλη μια μαγική πολιτεία, πανέμορφη, ιστορική, του νότου αυτή τη φορά.

Στη συνέχεια εγγράφομαι σε Ιδιωτική Σχολή Γραμματέων-Λογιστών στη Θεσ/νίκη, όπου και παίρνω το Πτυχίο Λογιστή, ενώ το 1969 εισάγομαι στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης. Εκπληρώνω όμως πρώτα τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και στη συνέχεια φοιτώ στη Ζαρίφειο Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρουπόλεως.

Η αγάπη μου για άμεση ενασχόληση και προσφορά στην εκπαίδευση (χωρίς να περιμένω το διορισμό μου στο δημόσιο) με οδηγεί στην ιδιωτική εκπαίδευση. Προσλαμβάνομαι και εργάζομαι για δέκα σχολικά έτη ως Διευθυντής και Δάσκαλος του Δημοτικού Σχολείου των Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων «ΤΑΝΤΑΛΑΚΗ» στην Αλεξανδρούπολη.

Η επιρροή των βιωμάτων και το ανήσυχο πνεύμα μου, σε αντίθεση με την καθημερινότητα της εποχής, με ωθεί στην αναζήτηση των ριζών, την έρευνα για την καταγωγή και την ιστορία μας αναζητώντας τις απαντήσεις στην επικοινωνία με τους υπέργηρους του Νομού. Εισάγω ως παράλληλη δραστηριότητα στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του σχολείου μου την ενασχόληση των μαθητών με διάφορες μορφές του λαϊκού μας πολιτισμού, ιδιαίτερα της Θράκης. Έθιμα της καθημερινής ζωής των κατοίκων της υπαίθρου βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για την αναβίωσή τους από τους μαθητές μου, ενώ παράλληλα δημιουργώ χορευτικές ομάδες με μαθητές από όλες τις τάξεις του Δημοτικού Σχολείου αλλά και του Γυμνασίου, ομάδες που συμμετέχουν σε όλες τις πολιτιστικές εκδηλώσεις της πόλης, του Έβρου, αλλά και του εξωτερικού, πχ τη Γερμανία.

Από το 1984 βρίσκομαι στη δημόσια εκπαίδευση ως δάσκαλος σε σχολεία της περιοχής Αλεξ/πολης, όπου και σε αυτά τα σχολεία οι μαθητές μου γνωρίζουν την Παράδοση, αλλά και συμμετέχουν- λαογραφικά -στην παρουσίασή της σε όλη τη διάρκεια του έτους στις μεγάλες θρησκευτικές και εθνικές γιορτές..

Η πλούσια εκπαιδευτική μου εμπειρία (κυρίως μετά την παρακολούθηση σχολών Επιμόρφωσης- ΣΕΛΔΕ Αλεξ/πολης- και άλλων εκπαιδευτικών σεμιναρίων) αλλά και η εξίσου πλούσια και σημαντική πολιτιστική του ενασχόληση (ως ερευνητής του λαϊκού πολιτισμού της Θράκης) και ο διαρκής πόθος μου για μεγαλύτερη προσφορά όλων των παραπάνω, με οδηγούν στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης και συγκεκριμένα στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης όπου το 1989 αποσπώμαι από τη δημόσια εκπαίδευση με απασχόληση σε αυτό με αντικείμενα που σχετίζονται: με τη διδασκαλία Χορού στους φοιτητές και με τη συμμετοχή του στη διδασκαλία των Πρακτικών Ασκήσεων των φοιτητών. Στη συνέχεια μάλιστα βρίσκομαι στο ίδιο Τμήμα ως Διδάσκων στο αντικείμενο «Αισθητική Αγωγή, Χορός, Μάθημα Επιλογής». Σημαντική όμως είναι η συνολική μου πολιτιστική παρουσία στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο. Διδάσκω χορούς στους φοιτητές και των τεσσάρων τμημάτων του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης που εδρεύουν στην Αλεξ/πολη. Δημιουργώ χορευτικές ομάδες με πάρα πολλές συμμετοχές σε πολιτιστικές εκδηλώσεις του Πανεπιστημίου, της πόλης, της Θράκης αλλά και στη λοιπή Ελλάδα. Δημιουργώ επίσης ερευνητική ομάδα φοιτητών και επισκέπτονται χωριά της Θράκης (χριστιανών και μουσουλμάνων) του Εβρου και της Ροδόπης για την καταγραφή εθίμων και όχι μόνο. Η συνολική μου παρουσία στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης και συγκεκριμένα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης ξεπερνά τα δέκα ακαδημαϊκά έτη.

Το 1977 μαζί με μια ομάδα νέων ανθρώπων που τους διακρίνει το πάθος, η όρεξη και το μεράκι για την διάσωση και διατήρηση της Παράδοσής μας ιδρύουμε τον Θρακιώτικο Χορευτικό Όμιλο Αλεξανδρούπολης, ο οποίος έδωσε μια νέα πνοή στα τότε πολιτιστικά δρώμενα της πόλης και όχι μόνο. Χορευτικές ομάδες του Ομίλου- αλλά και εγώ ως χορευτής – συμμετέχουν για περισσότερα από δέκα έτη στις τότε εκδηλώσεις της ΓΙΟΡΤΗΣ ΚΡΑΣΙΟΥ, παρουσιάζοντας κάθε καλοκαίρι παραδοσιακούς χορούς από όλη την Ελλάδα και το λαϊκό χώρο.

Στη μακρόχρονη όμως πολιτιστική μου παρουσία στο χώρο του Εβρου υπηρετώ για πολλά έτη την Παράδοση : ως Γραμματέας του Πολιτιστικού Συλλόγου “ΟΜΙΛΟΣ ΦΙΛΩΝ ΧΟΡΟΥ ΔΙΔ/ΧΟΥ”με έδρα το Διδυμότειχο και ως Αντιπρόεδρος του ΑΡΧΕΙΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ “ΧΡΟΝΗΣ ΑΗΔΟΝΙΔΗΣ”. Ενώ από το 1987 μέχρι και το 2009 διδάσκω Ελληνικούς Παραδοσιακούς Χορούς στη Σχολή Χορού της Επιχείρησης Πολιτιστικής Ανάπτυξης του Δήμου Αλεξανδρούπολης (τη γνωστή ΕΠΑΔΑ).

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ

«Στη Θράκη και κυρίως στον Εβρο ΣΗΜΕΡΑ υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που τηρούν τα έθιμα του ΧΘΕΣ, αλλά και ρυθμίζουν τον τρόπο ζωή τους με τους κανόνες του χθες. Η μνήμη, η μνήμη ως αντίδοτο στη λήθη. Θέλουν να θυμούνται τον τόπο τους». Και δεν ήθελα με κανένα τρόπο να ξεχαστούν όλα αυτά. «Όργωσα» τη Θράκη, τον Έβρο, τους πληθυσμούς των χωριών και το αποτέλεσμα όλης αυτής της προσπάθειας ανεκτίμητο. Αποτέλεσμα όλου αυτού του αγώνα, το πολύτιμο Πολιτιστικό-Λαογραφικό μου Αρχείο, το οποίο φυλάσσω με σεβασμό κι ευαισθησία σημαντικές καταγραφές όλων των μορφών του Λαϊκού μας πολιτισμού που χαρακτηρίζουν τη Θρακιώτικη φυσιογνωμία:

Ιστορία, εθνοφυλετική καταγωγή των κατοίκων των περισσοτέρων χωριών της Θράκης και ειδικότερα του νομού Έβρου.

Μουσική, τραγούδια, χορούς, οργανοπαίχτες και τραγουδιστές της Θράκης.

Έθιμα από τον καθημερινό θρησκευτικό, επαγγελματικό, κοινωνικό ετήσιο κύκλο των κατοίκων της Θράκης, Χριστιανών και Μουσουλμάνων.

Στη σαραντάχρονη και πλέον ερευνητική μου παρουσία στο χώρο της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης κατέγραψα τον ετήσιο εθιμικό κύκλο των κατοίκων από το Ορμένιο του Έβρου μέχρι τον Ξηροπόταμο Δράμας. Έχω καταγράψει με συνεντεύξεις, βιντεοσκοπήσεις και φωτογραφίες μεγάλο αριθμό παραδοσιακών οργανοπαιχτών (περισσότερους από 200 στον Έβρο, περισσότερους από 60 στη Ροδόπη και περισσότερους από 50 στην Ξάνθη,. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και αρκετοί μουσουλμάνοι οργ/χτες).

Εκατοντάδες οι γυναικείες κυρίως φωνές μέλη των δεκάδων πολιτιστικών συλλόγων Γυναικών και όχι μόνο έχουν καταγραφεί από μέρους και έχουν παρουσιαστεί από τις τηλεοπτικές μου εκπομπές.

Κατέγραψα οπτικοακουστικά ολάκερη την παράδοση της Θράκης αντιπροσωπευτικά δείγματα της οποίας περιλαμβάνει το διπλό dvd -διάρκειας τριών ωρών- «ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ». Σ’ αυτά παρουσιάζεται ο πλούσιος λαϊκός πολιτισμός όλων των κατοίκων της πολυπολιτισμικής Θρακης, χριστιανών και μουσουλμάνων, όπως: έθιμα, λαϊκές δοξασίες, συνήθειες, χοροί, τραγούδια, μουσική, λαογραφικά μουσεία κ.α.

Γ. ΜΜΕ : έντυπα , Ραδιόφωνο, Τηλεόραση κ.α

Πλούσιο το οπτικοακουστικό αρχείο μου. Έχω καταγράψει την παράδοση 158 χωριών του νομού Έβρου και 35 άλλων χωριών των δύο άλλων νομών της Θράκης. Αξιοποιώντας τούτο μετέχω με εισηγήσεις σε θέματα Λαϊκού Πολιτισμού της Θράκης σε πολλά Συνέδρια του εσωτερικού και του εξωτερικού, καθώς και σα Δάσκαλος Παραδοσιακών Χορών της Θράκης σε Σεμινάρια Χορού στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό (σε Ομογενείς Έλληνες τρίτης και τέταρτης γενιάς).

Δεκάδες όμως είναι οι εισηγήσεις –παρουσιάσεις εθίμων από το Αρχείο μου σε σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του Έβρου, σε πολιτιστικούς φορείς, πολιτιστικούς Συλλόγους, Μουσεία κ.α.

Από το 1992 έως το 1997 είμαι παραγωγός και παρουσιαστής συγχρόνως της Πολιτιστικής Λαογραφικής εκπομπής “ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ” στον Ιδιωτικό Τηλεοπτικό Σταθμό ΕΡΤ Αλεξ/πολης.

Στη συνέχεια, από το 1997 μέχρι και το 2012, για 15 ολόκληρα χρόνια, αναλαμβάνω την παραγωγή και την παρουσίαση της περίφημης πολιτιστικής λαογραφικής εκπομπής “ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ” στον Ιδιωτικό Τηλεοπτικό Σταθμό ΔΕΛΤΑ Αλεξ/πολης, με εμβέλεια στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Η εκπομπή αυτή άφησε το στίγμα της και άνοιξε δρόμους σε εκπομπές αυτής της κατηγορίας κι όχι μόνο. Ενδεικτικό της αναγνώρισης της σπουδαιότητάς της από κοινό και κριτικούς είναι η βράβευσή της, στον Τηλεοπτικό Διαγωνισμό Περιφερειακών Καναλιών “ΚΗΡΥΚΕΙΑ 2002” ως με το Πρώτο Βραβείο καλύτερης Πανελλήνιας Πολιτιστικής Εκπομπής. Το ίδιο διάστημα είμαι παραγωγός πολιτιστικών εκπομπών σε Ραδιοφωνικούς σταθμούς της Θράκης, ενώ δεκάδες είναι οι δημοσιεύσεις του σε εφημερίδες και περιοδικά με θέματα κυρίως λαϊκού πολιτισμού αλλά και εκπαίδευσης. Ακόμη, συνεργάζομαι με τα κρατικά κανάλια ΕΤ1, ΝΕΤ,ET3 και τα ιδιωτικά ΑΝΤ1 και ΣΚΑΙ σε θέματα παράδοσης, με έμφαση στη διαχρονική πολιτιστική παρουσία του χριστιανικού αλλά και του μουσουλμανικού στοιχείου της Θράκης.

Και δεν είναι λίγα τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας (εφημερίδες-περιοδικά) τα οποία παρουσίασαν την πολυσήμαντη πολιτιστική δραστηριότητα μου σε όλους τους τομείς ενασχόλησής μου.

Το Υπουργείο Παιδείας, αναγνωρίζοντας τη σημασία του έργου μου και τη βαθειά γνώση του, τον ορίζει μέλος της Κριτικής Επιτροπής (Παραδοσιακοί Χοροί) στους Πανελλήνιους Μαθητικούς Καλλιτεχνικούς Αγώνες Γυμνασίων – Λυκείων, κατά τα έτη 1999, 2000, 2002 και 2006.

Δ. Συγγραφικό έργο: Eκδόσεις βιβλίων και CD/DVD

Αποτέλεσμα όλης της μακρόχρονης έρευνας, καταγραφής όλων των μορφών του λαϊκού πολιτισμού της Θράκης ήταν η συγγραφή των δύο πολύ σημαντικών βιβλίων:

«ΜΟΡΦΕΣ ΛΑΪΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ»

Εκδοση 1999: Κ.Ε.Κ. Αλεξ/πόλεως ΟΡΦΕΑΣ

«ΟΙ ΜΠΕΚΤΑΣΗΔΕΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΤΗΣ ΔΥΤ.ΘΡΑΚΗΣ» Εκδοση 2000: Εκδοτικός Οίκος AGLOHELLENIK , Αλεξ/πολης
Ακόμη, ένα τρίτο βιβλίο που συνέγραψα μαζί με την Καθηγήτρια του Τμήματος Φιλολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Πηνελόπη Καμπάκη – Βουγιουκλή τη «ΘΡΑΚΙΩΤΙΚΗ ΑΠΟΥΚΡΙΑ».Εκδοση 2006: Δήμος Ξάνθης
Τέλος, Αποτέλεσμα της πολιτιστικής μου ενασχόλησης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευση ήταν και η συγγραφή του“ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ” Περιοδική Εκδοση 1993: του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης

DVD

Μέρος του οπτικοακουστικού μου αρχείου παρουσιάζεται σε πέντε (5) DVD με θέματα τον παραδοσιακό χορό, τα έθιμα της Θράκης, τη Μουσική και Μουσικούς της Θράκης, την Αποκριά της Θράκης και τους Τραγουδιστές της Θράκης..

Συμμετοχή μου με λαογραφικά στοιχεία (στο ένθετο) σε δέκα (συμπαγείς δίσκους) CD

Επίσης σημαντική θεωρείται και η συμμετοχή μου με λαογραφικά στοιχεία (στο ένθετο) σε δέκα (συμπαγείς δίσκους) CD με Μουσική και Τραγούδια της Θράκης και της Καππαδοκίας (με Κείμενα και Φωτο από το Προσωπικό μου Αρχείο). Μάλιστα έχω και την επιμέλεια της έκδοσης των περισσοτέρων από αυτά, όπως:

Η ΓΗ ΤΟΥ ΟΡΦΕΑ.
Τραγούδια της Θράκης με το ΧΡΟΝΗ ΑΗΔΟΝΙΔΗ. Τετραπλό CD
«ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ».
«ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΜΑΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ» και
«ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥ» Με τον Χρόνη Αηδονίδη. Εκδόσεις του Αρχείου Μουσικολαογραφικής Παράδοσης «ΧΡΟΝΗΣ ΑΗΔΟΝΙΔΗΣ».
«ΤΑ ΜΟΥΣΝΟΧΩΡΙΤΙΚΑ» Συλλόγου Γυναικών Νέας Βύσσας
“ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ” Τραγούδια – Χοροί – Μουσική CD με τραγούδια (και τουρκόφωνα) της Καππαδοκίας
“ΜΝΗΜΟΣΥΝΗΣ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ” . Προσέγγιση στα ακούσματα των αυτόχθονων Θρακών. Τραγούδια της Θράκης με τον Νίκο Ζαπάρτα, Βαγγέλη Κατσουλίδη. Εκδοση του Σύλλογου Εβριτών Ξάνθης.
“ΣΤΟΥ ΧΟΥΡΟ Ν’ ΑΡΑΔΙΑΣΤΕΙΤΙ». Τραγούδια της Θράκης με την Λίτσα Ουλιανούδη Εκδοση: Σύλλογου Εβριτών Ροδόπης..

Επίσης μετείχα με σχολιασμούς και λαογραφικά στοιχεία σε τρία CD:

“ΘΡΑΚΗ, Μουσική και Τραγούδια της Θράκης” και «ΣΗΜΕΡΑ…ΣΗΜΕΡΑ Η Θράκη του Σημερα» με τον Β. Παπαναστασίου.

Και «ΟΞΟΥ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΑΚΙ» . Τραγούδια του Σουφλίου με το μουσικό συγκρότημα «ΚΙΚΟΝΩΝ ΗΧΟΣ». Εκδοση: Ιερά Μητρόπολη Αλεξ/πολης.

ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ – ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΙΜΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ, ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ, ΔΙΑΣΩΣΗ και ΔΙΑΔΟΣΗτου Λαϊκού Πολιτισμού της Θράκης.

Τη συνολική του όμως προσφορά στην Παράδοση τίμησαν δεκάδες πολιτιστικοί σύλλογοι, Δήμοι, φορείς και Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. της Θράκης, της Ελλάδας και του Εξωτερικού:

Η πανήγυρις, η πανήγυρη, το παναϊρ, το παγκίρ..

Στη Θράκη τα πανηγύρια είχαν-και εξακολουθούν να κατέχουν -εξέχουσα θέση στο Θρησκευτικό και ΙστορικόΛαογραφικό Καλαντάρι των κατοίκων της.Η Πανήγυρις (αρχαϊστί) είναι σύνθετη λέξη από : παν + άγυρις αιολικός τύπος της λέξης αγορά). Πάνδημη εορτή προς τιμήν αγίου.Η πανηγύρη: πάνδημος εορτασμός θρησκευτικής γιορτής ή επετείου.Η λέξη πανήγυρη χρησιμοποιείται σαν δεύτερο συνθετικό στις: Εμποροπανήγυρι, παζάρι. Ομαδικό γλέντι, ξεφάντωμα. Και ζωοπανήγυρι (αγοροπωλησία ζώων).Ειρωνικά χρησιμοποιείται η λέξη πανήγυρη ως: φασαρία που προκαλεί τα γέλια, όπως η φράση « αυτός είναι για τα πανηγύρια», είναι δηλ. θεότρελος ή είναι για γέλια..

Τα πανηγύρια, στην παράδοσή μας , είναι εκείνες οι μοναδικές στιγμές που τα μέλη κάθε κοινότητας, επιδιώκουν να βρεθούν μαζί για να γιορτάσουν τον τοπικό Άγιο, να διασκεδάσουν αλλά και να βιώσουν τελετουργικά το αντάμωμά τους! Γι αυτό και είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τη Θρησκεία.. Στον Εβρο έχουμε ομάδες χωριών με κοινή καταγωγή των κατοίκων τους, τη ντοπιολαλιά, την ίδια (περίπου) φορεσιά, παρόμοια έθιμα, στα οποία μάλιστα οι γάμοι γινόντουσαν μόνο μεταξύ των κατοίκων αυτών των ιδίων χωριών. Και το πανηγύρι συγκέντρωνε αυτές τις ομάδες των χωριών στο μέρος που γιόρταζε η εκκλησία ή το ξωκλήσι τού χωριού τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του ’70.. Και μάλιστα οι ετοιμασίες των κατοίκων για τους φιλοξενούμενους την περίοδο τούτη πολλές. Διανυκτέρευση στο σπίτι (μιας και η μετάβαση από χωριό σε χωριό γινόταν με τα πόδια από την παραμονή), ετοιμασίες φαγητού για το διήμερο κ.α. Και το γλέντι τη μέρα γιορτής στο σπίτι με όλο το σόι. Και μιλάμε για περίοδο που τα χωριά μας είχαν πολλούς κατοίκους, γιατί μετά το 1960 με την εσωτερική μετανάστευση(αστυφιλία) και τη μετανάστευση στο εξωτερικό (οικονομική) τα χωριά άρχισαν να ερημώνουν. Ετσι από τότε ξενιτεμένοι, από κάθε οικογένεια, προγραμματίζουν μήνες πριν, την παρουσία τους στο χωριό, έστω και για κείνες τις λίγες μέρες-ώρες, ώστε να ξαναβρεθούν με την οικογένεια, με την πλατιά της έννοια. Το θρησκευτικό τυπικό στην εκκλησία ή στο ξωκκλήσι ή στο μοναστήρι κάθε περιοχής, ο χορός, το τραγούδι, το φαγοπότι με τοπικά εδέσματα, ήθη και έθιμα, που παρά τις μεγάλες αλλαγές που βίωσε η κοινωνία τα τελευταία χρόνια, παρέμειναν σχεδόν αλώβητα. Τότε ήταν που στο πανηγύρι του χωριού το κάθε καφενείο είχε τη δική του παραδοσιακή ορχήστρα, το δικό του κόσμο. Και γλεντούσαν όλοι. Τότε θα φορούσαν τα κορίτσι τα καλύτερά τους φουστάνια, τότε θα γνωρίζονταν οι νέοι και οι νέες μεταξύ τους.. Αυτό μέχρι το 2000 που από εκεί και πέρα η πληθυσμιακή σύσταση των κατοίκων των χωριών μας αλλάζει άρδην. Λίγοι οι ντόπιοι κάτοικοι, οι πολλοί λείπουν στην ξενιτιά και το πανηγύρι παίρνει πλέον άλλη μορφή. Με πρωτεργάτες τώρα συνήθως τον Πολιτιστικό Σύλλογο της κάθε κοινότητας, ή τον Αθλητικό και συμπαραστάτες το Τοπικό και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, η διοργάνωση ενός πανηγυριού γίνεται υπόθεση όλων. Ως χώροι πραγματοποίησής του: η πλατεία του χωριού, το γήπεδο, ο προαύλιος χώρος του Συλλόγου. Βέβαια τα τελευταία κυρίως χρόνια τα ανταμώματα των κατοίκων ενός χωριού- κυρίως το καλοκαίρι -γίνονται με μορφή πανηγυριού (κυρίως σε χωριά όπου ο Άγιος της εκκλησίας τους γιόρταζε τον χειμώνα)..Το βαθιά αυτό ριζωμένο αίσθημα του νόστου, έρχεται να χτυπήσει φέτος ο νέος κορωνοϊός. Ήδη δεκάδες είναι τα πανηγύρια από τις αρχές Μαΐου που δεν πραγματοποιήθηκαν είτε λόγω απαγορεύσεων είτε λόγω της αδυναμίας των διοργανωτών να προχωρήσουν στην οργάνωσή τους με τα μέτρα που είχαν επιβληθεί. Ο προβληματισμός ήταν έντονος σε όλα τα διοικητικά συμβούλια συλλόγων, καθώς πέρα από τις νομικές και οικονομικές κυρώσεις, υπήρξε και το αίσθημα της ευθύνης απέναντι στα μέλη τους, απέναντι στην τοπική κοινωνία. Κυρίως οι σύλλογοι των χωριών μας, όπου εκεί παραμένουν μετά το πανηγύρι, οι ηλικιωμένοι – ευπαθείς συγγενείς που θα πρέπει στη συνέχεια μόνοι τους να αντιμετωπίσουν το όποιο θέμα υγείας προκύψει. Πολλοί Δήμοι του νομού μας αλλά και της Θράκης γενικότερα, φαίνεται να ακολουθούν πιστά τις κεντρικές οδηγίες των αρμοδίων Υπουργείων και Υγειονομικών Φορέων, και έχουν λάβει σχετικές απόφασεις για ακύρωση των πανηγυριών λόγω κορωνοϊού, αλλά και σημαντικών πολιτιστικών εκδηλώσεων….