Παρχάρ’ αέρα ‘φύσεσεν
κάποθεν τέλια-τέλια
τρυγόνα μ’ τα φιλέματα σ’
γλυκέα άμον μέλια
Σα παρχάρια μη λάσκεσαι
πουλί μ’ χωρίς εμέναν
κι ας σ’ όλια τα νερά μη πίντ’ς
κάποιον εχ’ εβδέλλαν
Κόρη μ’ παρχαροπούλα είσαι
ρομάνας θια(γ)ατέρα
εσέν’ π’ ελέπ’ την Κερεκήν
‘κι πάει ους την Δευτέραν
Σ’ ελάτ’ αφ’κά μη κάθεσαι
τ’ ελατοκλάδια στάζ’νε
σα μανουσάκια απές πορπάτ’
τα κάλλια σ’ να φωτάζ’νε
