Κόρη μ’ κατήβα σο μαντρίν
ελύεν η Κιζέλα
Εφώταξεν ο πρόσωπο σ’
άμον ντο παίρ’ η μέρα
Κόρη κατέβα σο μαντρίν
και ντως κα τα πασσάλια
Ο άντρας ισ’ μικρίκος/ψιλίκος έν’
Κρούν’ ατόν τα μουσκάρια
Κόρη τα ζα ντ’ ερίαζες
τ’ έναν ακούει Στεφάνα
Μίαν κι άλλο ας εφίλνα σε
κι ύστερα ας επεθάνα
Κορή τα ζα ντ’ ερίαζες
το έναν εκυλίεν
τα τσάμιας ισ’ πενταπλέχτα
τ’ έναν επετυλίεν
