Ήλε μ’ ασήν ανατολή φέρον με το πουλόπο μ’
Μη λές με τέαμ `κι επορείς και καίω το καρδόπο μ’
Ένας ο ήλεν βασιλεύ, άλλος μερών κι εχ’ κι έρται
ολ’ έρχουνταν ας σαν μακρά, τ’ εμόν τ’ αρνόπον `κι έρται
‘Ηλε μ’ σ’ εμένα πα μη φεγγ’ς, εγώ είμαι αποθαμένος
Ασήν εγάπην έρημος κι ασήν σεβντά καμμένος.
