Ήχασα μαντήλι με εκατό φλουριά
ήχασα μαντήλι με εκατό φλουριά,
κι ήμαθα πως το ‘βρε’ μια Μπουρνοβαλιά
κι ήμαθα πως το ‘βρε’ φως μου μια Μπουρνοβαλιά.
Δώσ’ μου το μαντήλι κράτα τα φλουριά
δώσ’ μου το μαντήλι κράτα τα φλουριά,
μου το ‘χει κεντημένο μια Μυτιληνιά
έμορφη τσαχπίνα φως μου κόρη του παπά.
Δεν μου το χαρίζεις δε μου το πουλάς
δε μου το χαρίζεις δε μου το πουλάς,
τ’ όμορφο μαντήλι που ‘χεις και με τυραννάς
έμορφη τσαχπίνα φως μου κόρη του παπά.
Δε σου το χαρίζω δε σου το πουλώ
δε σου το χαρίζω δε σου το πουλώ,
μόνο θα το έχω να σε τυραννώ,
μόνο θα το έχω φως μου να σε τυραννώ.
Αμάν ωραία που ‘ναι την αυγή όταν γλυκοχαράζει.
Αμάν όταν γλυκοχαράζει,
χαρά σε ‘κείνη την καρδιά που δεν αναστενάζει.
